Scientia in le mundo antique

Articulo bon
De Wikipedia, le encyclopedia libere

Le scientia in le mundo antique comprende le prime historia del scientia ab le protoscientia del prehistoria e historia antique usque le Antiquitate tardive. In tempores antique, cultura e cognoscentia esseva transmittite de generation a generation per medio del tradition oral. Le evolution del scriptura permitteva plus tosto le capacitate de conservar cognoscentia e cultura, permittente al communication transmitter se trans generationes con plus grande fidelitate. Le scientia ha progredite plus avante con le adjuta de libros.

Antic Proxime Oriente[modificar | modificar fonte]

Mesopotamia[modificar | modificar fonte]

Plus information: Astronomia babylonian, Mathematica babylonian, and Medicina babylonian
Vide anque: Pila Bagdadian
Tabula-littera mesopotamic del anno 2400 a.C., Louvre. (del Rege de Lagash, trovate a Girsu).

Durante le anno 3500 a.C., Sumer (ora Irak), le populo mesopotamic comenciava a preservar alcun observationes del cosmos con datos numerical extrememente detaliate. Le theorema de Pythagoras ha demonstrate evidentia de formas de scriptura antique. Illo esseva inscrite in le anno 18 a.C., usante le tabula cuneiforme mesopotamic cognoscite como Plimpton 322. Le colonnas de numeros in le tabula genera plure triplettes pythagorean (3,4,5) (5,12,13).[1]

Astronomia es un scientia que se presta al registro e studio de observationes. Scribas inscribeva observationes del cosmos como motos del stellas, planetas, e le luna in tabulas de argilla. Le stilo cuneiforme de scriptura revelava que astronomos usava calculationes mathematic pro facer observationes del motos del planetas.[2] In tote le actualitate, periodos astronomic identificate per scientistas mesopotamic es ancora largemente usate in calendarios occidental: le anno solar, le mense lunar, e le septimana de septe dies. Usante le datos, illes disveloppava methodos arithmetic pro computar le cambiante longitude de luce diurne in le anno, alsi como previder le phases del Luna e planetas in conjunction con eclipses del Sol e Luna. Solmente alcun nomines de astronomos es cognoscite, tal como illo de Kidinnu, un astronomo e mathematiciano caldeo contemporanee con le astronomos grec. Le valor de Kiddinu pro le anno solar es in uso pro le calendarios actual. Astronomia e astrologia esseva considerate esser le mesme cosa, como es evidentiate per le practica de iste scientia in Babylonia per sacerdotes. In veritate, alsi de sequer le tendentia moderne verso le scientia rational, distante del superstition e credentia, le astronomia mesopotamic deveniva conversamente plus basate in astrologia postea in le civilisation - studiante le stellas in terminos de horoscopios e ominas, lo que poterea explicar le popularitate del tabulas de argilla. Hipparcho usava iste datos pro calcular le precession del axe del Terra. Quinquecento annos post Kiddinu, Al-Batani, nate in lo que nunc es Turcia, usarea le datos colligite e meliorarea le valor de Hipparcho pro le precession del axe terrestre. Le valor de Al-Batani, 54.5 arc-secundas per anno, se compara ben con le valor currente de 49.8 arc-secundas per anno (26,000 annos pro le axe terrestre circumferer le circulo de nutation).

Le astronomia babilonic esseva "le prime e multo successose tentativa de dar un description mathematic raffinate de phenomenonos astronomic." Secundo le historico A. Aaboe,

Citajxo
« "omnes varietates subsequente de astronomia scientific, in le mundo hellenistic, in India, in Islam, e in le Occidente - si non in effecto omne ulterior effortio in le scientias exacte - depende del astronomia babilonic de manieras decisive e fundamental."[3] »

Egypto[modificar | modificar fonte]

Plus information: Medicina antique egyptian, Astronomia egyptian, and Mathematica egyptian
Un practica egyptian de tractar migrania in le Egypto antique.

Progressos significante in le Egypto antique includeva astronomia, mathematica, e medicina.[4] Lor geometria esseva un necessari evolventia del agrimensura pro conservar le disposition e proprietate del campos, que esseva inundate annualmente per le Rio Nilo. Le triangulo rectangule 3-4-5 e altere regulas simplificate serviva pro repraesentar structuras rectilinear, includente lor architectura post e lintel. Egypto esseva etiam un centro de recerca alchemic pro multo del mundo occidental.

Hieroglyphos egyptian serviva como le base pro le scripto proto-sinaitico, le antecessor del alphabeto fenician del qual derivava le posterior alphabetos hebree, grec, latin, arabe, e cyrillic. Le citate de Alexandria retineva un preeminencia con su bibliotheca, que esseva dannificate per un incendio quando ille deveniva sub le dominio roman,[5] essendo destruite ante 642.[6][7] Con illo, un grande quantitate de litteratura e cognoscentia antique esseva perdite.

Le papiro Edwin Smith es un del prime documentos medicinale ancora existente, e forsan le prime documento que tenta describer e analyser le cerebro: illo pote esser considerate como le initio mesme del neuroscientia moderne. Tamen, ben que le medicina egyptian habeva alcun practicas efficace, illo non esseva sin su practicas ineficace e, a vices, nocive. Per exemplo, historiatores medical crede que le pharmacologia egyptian antique esseva largemente inefficace.[8] Tamen, illo applicava le sequente componentes: examination, diagnosi, tractamento e prognosi, al tractamento del maladia,[9] que monstra parallelos fortes con le methodo empirical basic del scientia e, secundo G. E. R. Lloyd,[9] jocava un rolo significante in le evolution de iste methodologia. Le papiro Ebers (circa 1550 a.C.) anque contine evidentia de empirismo traditional.

Secundo un articulo publicate per Michael D. Parkins, 72% de 260 prescriptiones medicinale in le Papiro Hearst non habeva elementos curative.[8] Secundo Michael D. Parkins, le pharmacologia de cloacas comenciava in le Egypto antique e continuava usque in le Medievo. Practicas como applicar sterco de vacca a vulneras, perforar le aure e facer tatuar, e infectiones chronic del aure esseva factores importante in le evolution de tetano.[10] Frank J. Snoek scribeva que le medicina egyptian usava maculas de muscas, sanguine de lacertes, dentes de porcos, e altere remedios simile que, secundo ille, poteva haber essite nocive.[11]

Persia[modificar | modificar fonte]

Articulo principal: Scientia e technologia in Iran
Scholastic Nersi con Anahita in Persia.

In le periodo Sassanide (226 al 652 AD), grande attention esseva dedicate al mathematica e astronomia. Le Academia de Gundishapur es un exemplo prominente in iste contexto. Tabulas astronomic—como le Tabulas Shahryar—date a iste periodo, e observatorios sassanid esseva posteriormente imitate per astronomos e astrologos islamic del periodo islamic. In le medie era sassanid, un influxo de cognoscentia veniva a Persia del Occidente sub le forma de opiniones e traditiones de Grecia que, subsequente al diffusione del christianismo, accompagnava le syriaco (le lingua official de christianos assi como le nestorianos iranian). Le scholas christian in Iran ha producite grandes scientistas como Nersi, Farhad, e Marabai. Anque, un libro esseva lasciate per Paulus Persa, chef del Departamento Iranian de Logica e Philosophia de Aristotle, scripte in syriaco e dictate al rege sassanid Anushiravan.

Un incidente fortunose pro le scientia iranian pre-islamic durante le periodo sassanid esseva le arrivata de octo grandes studiosos del civilisation hellenistic, qui cercava refugio in Persia de persecution per le Imperator Roman Justiniano. Iste homines era le sequitatores del schola neoplatonic. Le rege Anushiravan habeva multe discussiones con iste homines, specialmente con le homine nominate Priscianus. Un summarium de iste discussiones esseva compilite in un libro intitulate "Solution al Problemas de Khosrow, le Rege de Persia," que nunc es in le Bibliotheca Saint Germain in Paris. Iste discussiones toccava diverses themas, tal como philosophia, physiologia, metabolismos, e scientia natural, como astronomia. Post le establimento del statos Umayyad e Abbasid, multe studiosos iranian esseva inviate a le capitales de iste dinastias islamic.

In le prime Medievo, Persia deveniva un fortification del scientia islamic.

Mundo Greco-Roman[modificar | modificar fonte]

Le pensamento scientific in le Antiquitate Classical deveni tangibile ab le seculo VI a.C. in le philosophia presocratic (Thales, Pythagoras). Circa 385 a.C., Platon fundava le Academia. Con le studente de Platon, Aristotele, comencia le "revolution scientific" del periodo hellenistic que culmina in le seculos 3-2 a.C. con scholasticos como Eratosthenes, Euclide, Aristarcho de Samos, Hipparcho, e Archimedes.

Platon e Aristotele. Le Schola de Athenas (1509).

In le Antiquitate Classical, le investigacion sur le functionamento del universo occurreva tanto in investigationes dirigite a metas practic como establir un calendario fiabile o determinar como curar diverse maladias, como in ille investigationes abstracte cognoscite como philosophia natural. Le personas antique que es considerate como le prime scientistas pote haber se considerate como philosophos natural, como practicantes de un profession habile (per exemplo, medicos), o como sequitatores de un tradition religiose (per exemplo, sanatores de templos).

Le philosophos grec antique plus prime, cognoscite como le pre-socraticos, forniva responsas rival al question presente in le mythos de lor vicinos: "Como veniva a esser le cosmos ordinate in le qual nos vive?"[12] Le philosopho pre-socratic Thales, nominate le "patre del scientia", esseva le prime a postular explicationes non-supernatural pro phenomenos natural como fulgures e terre-terremotos. Pythagoras de Samos fundava le schola pythagorean, que investigava le mathematica pro su proprie merito e esseva le prime a postular que le Terra es spherical. Postea, Plato e Aristotle produceva le prime disputationes systematic de philosophia natural, le quales faceva multo pro formar investigationes ulterior de natura. Lor disveloppamento del ratiocination deductive esseva particularmente utile pro ulteriore inquire scientific.

Le hereditate importante de iste periodo includeva avancos substantial in cognoscentia factual, specialmente in anatomia, zoologia, botanica, mineralogia, geographia, mathematica, e astronomia; un conscientia del importantia de certe problemas scientific, specialmente illos relationate al problema del mutation e su causas; e un recognoscimento del importantia methodologic de applicar mathematica a phenomenonos natural e de facer recerca empirical.[13] In le epocha hellenistic, scholasticos frequentemente usava le principios disveloppate in le pensamento grec anterior: le application de mathematica e le intentionate recerca empirical, in lor investigationes scientific.[14] Assi, clar lineas non interrupte de influentia conduce de philosophos grec antique e hellenistic, a philosophos e scientistas musulman medieval, al Renaissance e Illumination europee, al scientias secular del die moderne. Ni ration ni inquisition comenciava con le Grecos Antique, ma le methodo socratic, insimul con le idea de Formas, grande avancos in geometria, logica, e le scientias natural. Benjamin Farrington, previe Professor de Classics a le Universitate de Swansea scribeva:

Citajxo
« "Homines pesava pro milles de annos ante que Archimedes elaborava le leges de equilibrio; illes debeva haber cognoscentia practic e intuitional del principios involvite. Lo que Archimedes facieva era sorter le implicationes theoritic de iste cognoscentia practic e presentar le resultant corpore de cognoscentia como un systema logicamente coherente." »

e ancora:

Citajxo
« "Con astonimento nos trova nos mesme al limine del scientia moderne. Ne deberea esser supponite que per ulle artificio de traduction, le excerptos ha essite date un aere de modernitate. Longe ab isto. Le vocabulario de iste scripturas e lor stilo es le fonte de ubi nos mesme ha derivate nostre vocabulario e stilo."[15] »
Schema del Mechanismo de Anticythera.

Le nivello de realisation in astronomia e ingenieria hellenistic se monstrava impressionantemente con le Mechanismo de Anticythera (150-100 a.C.). Le astronomo Aristarcho de Samos esseva le prime persona cognoscite a proponer un modelo heliocentric del systema solar, durante que le geographo Eratosthenes calculava accuratemente le circumferentia del Terra.[16] Hipparchus (c. 190 – c. 120 a.C.) produceva le prime catalogo systematic de stellas. In medicina, Herophilo (335 - 280 a.C.) esseva le prime a basar su conclusiones sur le dissection del corpore humano e a describer le systema nervose. Hippocrates (c. 460 a.C. – c. 370 a.C.) e su sequitatores esseva le prime a describer multe maladias e conditiones medical. Galeno (129 – c. 200 AD) executava multe operationes audace—incluse chirurgia cerebral e ocular—que non esseva tentate de novo pro quasi duo millennios. Le mathematico Euclide establiva le bases del rigor mathematic e introduceva le conceptos de definition, axioma, theorema, e demonstration que ancora es in uso hodie in su Elementos, considerate le libro de texto le plus influente jam scripte.[17] Archimedes, considerate un del plus grande mathematicos de tote le tempore,[18] es credite con le uso del methodo de exhaustion pro calcular le area sub le arco de un parabola con le summation de un serie infinite, e dava un approximation notabilemente precise de pi.[19] Ille es etiam cognoscite in physica pro establir le bases del hydrostatica e le explication del principio del levier.

Plinio le Senior: un portrait imaginative del seculo XIX.

Theophrasto scribeva alcun del prime descriptiones de plantas e animales, stabiliva le prime taxonomia e observava minerales in terminos de lor proprietates como duritia. Plinio le Senior produceva lo que es un del le plus grande encyclopedias del mundo natural in 77 AD, e debe esser considerate como le legitime successor de Theophrasto.

Le forma octahedre del diamante.

Pro exemplo, ille describe con precision le forma octahedric del diamante. Ille procede a mentionar que le pulvere de diamante es usate per incisores pro scinder e polir altere gemmas a causa de su grande duritia. Su recognoscimento del importantia del forma crystallin es un precursor del crystallographia moderne, durante que mentionar numeros altere minerales presagia le mineralogia. Ille etiam recognosce que altere minerales ha formas crystallin characteristic, ma in un exemplo, ille confunde le habitu crystallin con le labor del lapidarios. Ille esseva etiam le prime a recognoscer que le ambra esseva un resina fossilisate de pinos proque ille habeva vidite exemplares con insectos intrappolate in illos.

India[modificar | modificar fonte]

Vide anque: Astronomia indiana, Mathematica indiana, Ayurveda, e Historia del metallurgia in le subcontinente indian
Le India antique esseva un lider precoce in le campo de metallurgia, como illo evidentiato per le Colonna de Delhi de ferro batite.

Le antiquitate de India esseva un prime guida in metallurgia, como monstra per le columna de ferro de Delhi. Excavationes in Harappa, Mohenjo-daro e altere sitios del civilisation del Valle del Indus (IVC) ha revelate evidentias del uso de "mathematica practic". Le habitantes del IVC fabricava lateres cuje dimensiones esseva in le proportion 4:2:1, considerate favorabile pro le stabilitate de structuras de lateres. Illes usava un systema standardisate de pesos basate sur le rationes: 1/20, 1/10, 1/5, 1/2, 1, 2, 5, 10, 20, 50, 100, 200, e 500, con le peso del unitate equivalente a approximativemente 28 grammes (approximativemente equal al unce anglese o le uncia greco). Illes mass-produceva pesos con formas geometric regular, que includeva hexaedros, barriles, conos, e cylindros, monstrante assi cognoscentia de geometria basic.[20]

Le habitantes del civilisation del Indus essayava etiam standardisar le mesura de longor con un alte grado de precision. Illes disveloppava un regula—le regula de Mohenjo-Daro—cuj unitate de longor (approximativemente 1.32 pollices o 3.4 centimetres) esseva divise in dece partes equal. Lateres fabricate in le antique Mohenjo-Daro sovente habeva dimensiones que esseva multiple integre de iste unitate de longor.[21][22]

Mehrgarh, un sito neolithic del IVC, provide le evidantia le plus antique del foramina in vivo de dentes human, con mustras recuperate datante de 7000-5500 a.C.[23]

Le astronomia prime in India—como in altere culturas—esseva intricatemente associate con le religion.[24] Le prime mention textual de conceptos astronomic veni ex le Vedas—litteratura religiose de India.[24] Secundo Sarma (2008): "On trova in le Rigveda speculaciones intelligent sur le genesi del universo ab non-existentia, le configuration del universo, le Terra spherical self-supporting, e le anno de 360 dies divise in 12 partes equal de 30 dies cata un con un mense periodic intercalari."[24]

Le astronomia classic documentate in le litteratura indiana se extende ab le periodo Maurya (Vedanga Jyotisha, c. seculo 5 a.C.) usque le periodo Vijayanagara (Sud India) (como le schola de Kerala del seculo 16). Le prime autores nominate que scribe tractatos super astronomia emergeva ex le seculo 5, le data quando on pote dicer que le periodo classic de astronomia indiana comenciava. Al lado del theorias de Aryabhata in le Aryabhatiya e le perditissime Arya-siddhānta, nos trova le Pancha-Siddhāntika de Varahamihira. Le astronomia e le astrologia del ancian India (Jyotisha) se basava sur calculos sidereal. Tamen, un systema tropical esseva etiam usate in alicun casos.

Alchimia (Rasaśāstra in sanscrito) esseva popular in India. Il esseva le alchimista e philosopho indian Kanada qui introduxeva le concepto de 'anu' que ille definiva como le materia que non pote esser subdividite.[25] Isto es analoge al concepto de atomo in le scientia moderne.

Linguistica (junto con phonologia, morphologia, etc.) nasceva prime inter grammaticos indian studiante le lingua sanscrito. Aacharya Hemachandrasuri scribeva grammaticas de sanscrito e prakrito, poesia, prosodia, lexicones, textos sur scientia e logica e multe ramos de philosophia indian. Le Siddha-Hema-Śabdanuśāśana includite sex linguas prakrito: le prakrito "standard" (practicamente Maharashtri Prakrit), Shauraseni, Magahi, Paiśācī, le Cūlikāpaiśācī, non altramentee probate, e Apabhraṃśa (practicamente Gurjar Apabhraṃśa, prevalente in le area de Gujarat e Rajasthan a iste tempore e le precursor del lingua gujarati). Ille dava un grammatica detallate de Apabhraṃśa e le illustrate con le litteratura popular del epoca pro melior comprension. Illo es le sol cognoscite grammatica de Apabhraṃśa.[26] Le grammatica sanscrite de Pāṇini (c. 520 – 460 a.C.) contine un description particularmente detallate de morphologia, phonologia e radices sanscrite, monstrante un nivello alte de perspicacitate e analysi linguistic.

La medicina Ayurveda tracia su origines al Vedas, particularmente al Atharvaveda, e es connectite con le religion hindu.[27] Le Sushruta Samhita de Sushruta appariva durante le prime millennio a.C. Le practica ayurvedic floresceva durante le tempore de Buddha (circa 520 a.C.), e in iste periodo le practicantes ayurvedic usava comunemente medicamentes basate super combination de mercurio e sulfure. Un practicante ayurvedic importante de iste periodo esseva Nagarjuna, accompaniate per Surananda, Nagbodhi, Yashodhana, Nityanatha, Govinda, Anantdev, Vagbhatta etc. Durante le regime de Chandragupta Maurya (375-415 d.C.), Ayurveda faceva parte del technicas medic del India e continuava a esser tal usque al periodo colonial.

Le principale autores del mathematica classic indian (400 CE a 1200 CE) esseva scholaros como Mahaviracharya, Aryabhata, Brahmagupta e Bhaskara II. Le mathematicos indian faceva contributiones prime al studio del systema decimal, del zero, del numeros negative, del arithmetica e del algebra. De plus, le trigonometria, que evolveva in le mundo hellenistic e esseva introducite in le ancian India a traverso le translation de obras grece, esseva ulteriormente meliorate in India, e, in particular, le modern definitiones de seno e coseno esseva developpate ibi. Iste conceptos mathematic esseva transmittite al Medie Oriente, China e Europa e conducente a ulterior developmentos que nunc forma le bases de multe campos del mathematica.

China e le Oriente Distante[modificar | modificar fonte]

Objecto Messier 1, le Nebula del Crab. In le centro del nebula se trova un pulsar: un stella de neutrones que rota 30 vices per secunda.

Le prime observationes registrate de eclipses solar e supernovas esseva facite in China.[28] Le 4 de julio, 1054, astronomos chinese observava un stella hospite, un supernova, le remanente del qual es nunc appellite le Nebulosa del Crabba.[28] Contributiones corean include simile registros de pluvias de meteoros e eclisses, particularmente de 1500 a 1750 in le Annalas del Dynastia Joseon. Medicina traditional chinese, acupuncture e medicina herbaria esseva practicate, con simile medicina practicate in Corea.

Inter le prime inventiones se trovava le abaco, le toilette public, e le "horologio de ombra".[29] Joseph Needham notava le "Quatro Grandes Inventiones" de China como inter alcun del progressos technologic le plus importante; iste esseva le bussola, le pulvere de cannone, le fabrication de papiro, e le impression, que deveniva cognoscite in Europa verso le fin del Medievo. Le dinastia Tang (AD 618 - 906) in particular, esseva un periodo de grande innovation.[29] Multe schambio occurreva inter le inventiones del Occidente e de China usque a le dinastia Qing.

Tamen, Needham e le majoritate del studiosos recognosceva que factores cultural impediava que iste realizationes chinese se developpava in lo que poterea esser considerate "scientia moderne".

Era le structure religiose e philosophic del intellectual chinese que les rendeva incapace de creder in le ideas de leges del natura:

Citajxo
« Non esseva que il non habeva ordine in le natura pro le chineses, ma piuttosto que illo non esseva un ordine ordinate per un esser personal rational, e ergo il non habeva conviction que esseres personal rational poterea explicar in lor linguas terrenale minus le divin codigo de leges que il habeva decretate antea. Le taoistas, vermente, haberian dispreziate tal idea como troppo naïve pro le subtilitate e complexitate del universo como illes lo intuiva. »
—Joseph Needham, Scientia e Civilisation in China, vol. 2, p. 581.

Scientia Islamic[modificar | modificar fonte]

Il ha plure periodos in le historia del scientia que continua usque hodie. Un periodo major es inter le septe e le dece-sexime seculos que marca le periodo del inception del scientia islamic sub le disveloppamento del civilisation islamic. Il ha multe rationes pro le florescentia del scientia in iste periodo in le region. Le ration le plus importante esseva que le religion islamic e le governamento islamic supportava multo le recercatores, extendente lor cognoscentia del scientia; le recercatores esseva etiam multo respectate per le population. Inter le recercatores, habeva Avicenna, qui inter multe cosas scribeva "Il Canon del Medicina"; ille establiva hospitales gratuite e disveloppava multe tractamentos excellente que era ignote al homine. Un altere persona recognoscite esseva Al-Riza qui scribeva un tractato sur variola e morbilli, ille creava alas separate in hospitales pro le alienatos mental, un concepto previemente incognite. Excepte iste duo homines, multe altere recercatores ampliava le cognoscentia del scientia in le civilisationes islamic.[30] Ubi il ha un ascension, il essera sempre un decadentia. Le dominio del scientia in le civilisationes islamic ha principalmente finite. Quando le leaders religiose comenciava a ganiar plus poter politic in le communitate, le major parte del recercas in themas scientific comenciava a parar.[31]

Medicina islamic[modificar | modificar fonte]

Durante iste periodo, multe attributiones esseva facite al cognoscentia medical cognoscite al homine, e isto transformava completemente le facie del medicina ante iste periodo. Ante iste periodo, il habeva alcun cognoscentia a que le recercatores islamic e le gente habeva accesso, como Hippocrates e Galeno essente le duo principal, e con iste cognoscentia illes poteva ampliar plus tosto le themas de Medicina. Como mentionate previemente, un del duo medicos principal durante iste periodo esseva Ibn-Sina qui scribeva Le Canon del Medicina. Ille esseva un figura multo importante pro le expansion del cognoscentia. Il Canon del Medicina es ancora le tractato medicinale le plus popular e le plus usate in le mundo. Iste libro es dividite in cinco capitulos: Capitulo un: es un cognoscentia basic de principios medical e un summarium de anatomia e proceduras therapeutic; capitulo duo: un summarium de substantias medical e lor proprietates general; capitulo tres: contine le diagnosis e tractamento de maladias cognoscite in relation a un parte specific del corpore o organo; capitulo quatro: tracta conditiones o maladias non specific al un parte del corpore; e finalmente capitulo cinque: concerne remedia composite e lor formulas.[32]

Le secunde recercator principal del epocha in expansion del cognoscentia durante le periodo islamic esseva Al-Riza, a vices cognoscite in le periodo medieval como le medicus le plus grande de su tempore. Al-Riza creava plus que duo cento obras, e plus que medietate de illos es basicamente sur cognoscentia medical. Le obra le plus importante que Riza faceva jam es "Kitab al-Hawi fi al-tibb" o communemente cognoscite como "Le libro comprehensive del Medicina". Isto es considerate un del su obras le plus importante proque illo esseva create per su notas medical personal collecte a traverso del annos sur omne que ille habeva legeva e su observationes de experientias medical que ille habeva personalmente testificate. Le Kitab al-Hawi fi al-tibb es un collaboration de 23 tomos, omnes contentente differente information. Cata tomo investiga detalladamente sur maladias specific e partes del corpore.[33]

Multe altere figuras importante durante iste periodo ampliava le cognoscentia del medicina, ma Ibn-Sina e Al-Riza es recognoscite como le figuras le plus importante de iste epocha.

Astronomia islamic[modificar | modificar fonte]

Un altere grande area de expansion durante le septe e dece-sexime seculos esseva le thema de astronomia, e il habeva multe contributiones facite a iste epocha. Existeva multe information cognoscite previemente al initiamento del recerca proveniente de multe altere locos. Le gente islamic adjutava a actualizar le mathematica pro mensurar e calcular le movimentos del planetas o "le corpora celestiales". Isto non esseva le sol cosa que illes faceva; illes actualizava etiam modelos pro le movimento del corpora celestiales. Multe personas contribueva a iste actualisationes e a altere recercas, ma il ha alcun que se distinguet.

Abd al-Rahman al-Sufi esseva un del figuras le plus influente in meliorar los modelos geometric de Ptolemeo. Abd scribeva le Libro del Imagines del Fixe Stellas que describa le quaranta octo constellationes formate per le stellas fixe. Abd al-Rahman al-Sufi esseva un figura multo importante a causa del expansiones que ille faceva in le mundo de astronomia usque iste tempore.[34]

Le studio de astrologia esseva anque un grande expansion durante le septe e dece-sexime seculos in le Islam. Tres figuras principal esseva Abu Ma'shar al-Balkhi, al-Biruni e Nasir al-Din al-Tusi. Omnes tres scribeva Tractatos que tractava de astrologia. Multes credeva que iste tractatos esseva contra le religion islamic e que illos faceva que le gente se averteva de lor religion, ma illes errava. Personas esseva assumpite per cortes regal pro decider quando annunciar information importante e quando facer decisiones sur themas specific. Astrologos anque adjuvava personas a prognosticar lor futuros e a leger lor horoscopos.[35]

Conclusion[modificar | modificar fonte]

Le periodo islamic enlightava multo le perspectivas medic e astrologic del gente. Iste recercatores, scientistas e astronomos cambiava completamento le aspecto de iste themas pro le melior. Multes scribeva tractatos e libros pro delinear lor studios de maniera que le information poteva esser divulgite e le gente apprendera lo que vermente existeva in le mundo. Avantamentos medic era facite e contribueva ulteriormente a comprender le corpore in le qual nos vive hodie. Avantamentos astrologic esseva trovate que poteva adjutar futuro astronomos e astrologos a comprender le universo in le qual nos vive e lo que illo contine. Multe de iste libros e tractatos es ancora usate e studiate hodie e ha resistite al prova del tempore. Le Canon del Medicina es ancor un del libros le plus usate in le historia medicale hodie. Personas como Ibn-Sina e Abd al-Rahman al-Sufi contribueva a poner le thema del Scientia Islamic in nostre libros de studio hodie. Sempre ha ascensiones e cadentias in le historia, ma illo non significa que le historia va disapparer. Nos va continuar a apprender e florescer ab iste information que illes nos transpassava hodie e in le proxime futuro.

Referentias

  1. ↑ "Mathematics" (2001-01-27). Science News 159 (4): 56. doi:10.2307/3981737. 
  2. ↑ "The World's Oldest Writing" (2016). Archaeology 69 (3): 26–33. ISSN 0003-8113. 
  3. ↑ A. Aaboe (May 2, 1974). "Scientific Astronomy in Antiquity". Philosophical Transactions of the Royal Society 276 (1257): 21–42. doi:10.1098/rsta.1974.0007. Bibcode: 1974RSPTA.276...21A. 
  4. ↑ Le "Odyssea" de Homero affirmava que "le egyptios esseva peritissime in medicina plus quam in omni alia arte".
  5. ↑ Plutarch, Life of Caesar 49.3.
  6. ↑ Abd-el-latif (1203): "le bibliotheca que 'Amr ibn al-'As incendeva con le permission de 'Umar."
  7. ↑ Europe: A History, p 139. Oxford: Oxford University Press 1996. (ISBN 0-19-820171-0)
  8. ↑ 8,0 8,1 Proceedings of the 10th Annual History of Medicine Days. The University of Calgary (2001). Archivo del original create le October 15, 2004. Recuperate le January 9, 2024.<
  9. ↑ Lloyd, G. E. R. "The development of empirical research", in su Magic, Reason and Experience: Studies in the Origin and Development of Greek Science.
  10. ↑ "A comparative study of urban and rural tetanus in adults" (1 June 1978). International Journal of Epidemiology 7 (2): 185–188. doi:10.1093/ije/7.2.185. PMID 681065. 
  11. ↑ Snoek, F. J. (1 August 2001). "The Mind Matters". Diabetes Spectrum 14 (3): 116–117. doi:10.2337/diaspect.14.3.116. 
  12. ↑ F. M. Cornford, Principium Sapientiae: The Origins of Greek Philosophical Thought, (Gloucester, Mass., Peter Smith, 1971), p. 159.
  13. ↑ G. E. R. Lloyd, Early Greek Science: Thales to Aristotle, (New York: W. W. Norton, 1970), pp. 144-6.
  14. ↑ Lloyd (1973), p. 177.
  15. ↑ Greek Science, many editions, such as the paperback by Penguin Books. Copyrights in 1944, 1949, 1953, 1961, 1963. The first quote above comes from Part 1, Chapter 1; the second, from Part 2, Chapter 4.
  16. ↑ Russo, Lucio (2004). The Forgotten Revolution. Berlin: Springer, 273–277. 
  17. ↑ Boyer, Carl B. (1991). "Euclid of Alexandria", A History of Mathematics, Second, John Wiley & Sons. ISBN 0-471-54397-7. “Le Elementos de Euclide non solmente esseva le prime obra mathematic grec que ha pervenite usque a nos, ma etiam le manual le plus influente de omne tempore. [...] Le prime versiones impressite del Elementos appariva a Venetia in 1482, un del prime libros mathematic que esseva impressite per typo; on estima que desde ille tempore al minus mille editiones ha essite publicate. Forsan nulle libro excepte le Biblia pote vanagloriar tante editiones, e certemente nulle obra mathematic ha exercite un influentia comparabile con ille del Elementos de Euclide.” 
  18. ↑ Calinger, Ronald (1999). A Contextual History of Mathematics. Prentice-Hall, 150. ISBN 978-0-02-318285-3. “Shortly after Euclid, compiler of the definitive textbook, came Archimedes of Syracuse (c. 287–212 BC.), the most original and profound mathematician of antiquity.” 
  19. ↑ A history of calculus. University of St Andrews (February 1996).
  20. ↑ Sergent, Bernard (1997). Genèse de l'Inde (in fr). Paris: Payot, 113. ISBN 978-2-228-89116-5. 
  21. ↑ Coppa, A. (2006-04-06). "Early Neolithic tradition of dentistry: Flint tips were surprisingly effective for drilling tooth enamel in a prehistoric population". Nature 440 (7085): 755–6. doi:10.1038/440755a. PMID 16598247. Bibcode: 2006Natur.440..755C. 
  22. ↑ Bisht, R. S. (1982). "Excavations at Banawali: 1974-77", Harappan Civilization: A Contemporary Perspective. New Delhi: Oxford and IBH Publishing Co., 113–124. 
  23. ↑ Coppa, A. (6 April 2006). "Early Neolithic tradition of dentistry: Flint tips were surprisingly effective for drilling tooth enamel in a prehistoric population". Nature 440 (7085): 755–6. doi:10.1038/440755a. PMID 16598247. Bibcode: 2006Natur.440..755C. 
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 Sarma (2008), Astronomy in India
  25. ↑ Singh, Bal Ram (2003). "Use of Chemistry to Understand Vedic Knowledge", Contemporary Views on Indian Civilization. World Association for Vedic Studies, 388–399. ISBN 978-0-9666386-1-5. 
  26. ↑ (1987) "Aacharya Hemachandra Suri", Encyclopaedia of Indian Literature: A-Devo. Sahitya Akademi, 15–16. ISBN 978-81-260-1803-1. 
  27. ↑ Le medicina indian ha un longe historia. Su conceptos initial es delineate in le scripturas sacre nominate le Vedas, specialmente in le passos metric del Atharvaveda, que pote datar usque al secunde millennio a.C. Secundo un scriptor posterior, le systema de medicina nominate Āyurveda esseva recipite per un certo Dhanvantari ab Brahma, e Dhanvantari esseva deificate como le deo del medicina. In tempores ulterior, su stato esseva gradualmente diminuite usque que on le attribueva haber essite un rege terrestrial qui moriva ab morsura de serpente. — Underwood & Rhodes (2008)
  28. ↑ 28,0 28,1 Ancient Chinese Astronomy Archived 2006-02-22 at the Wayback Machine
  29. ↑ 29,0 29,1 Inventions (Pocket Guides).
  30. ↑ Faruqi, Yasmeen (2006). "Contributions of Islamic scholars to the scientific enterprise". International Education Journal 7 (4): 391–399. Patrono:ERIC. 
  31. ↑ Chaney, Eric (May 2016). Religion and the Rise and Fall of Islamic Science.
  32. ↑ "Ibn Sina's Canon of Medicine: 11th century rules for assessing the effects of drugs" (1 February 2009). Journal of the Royal Society of Medicine 102 (2): 78–80. doi:10.1258/jrsm.2008.08k040. PMID 19208873. 
  33. ↑ Tibi, Selma (April 2006). "Al-Razi and Islamic medicine in the 9th century". Journal of the Royal Society of Medicine 99 (4): 206–207. doi:10.1177/014107680609900425. PMID 16574977. 
  34. ↑ Upton, Joseph M. (1933). "A Manuscript of 'The Book of the Fixed Stars' by ʿAbd Ar-Raḥmān Aṣ-Ṣūfī". Metropolitan Museum Studies 4 (2): 179–197. doi:10.2307/1522800. 
  35. ↑ Astronomy and Astrology in the Medieval Islamic World | Essay | the Metropolitan Museum of Art | Heilbrunn Timeline of Art History.

Bibliografia[modificar | modificar fonte]

Fundo
Per era
Per cultura
Scientia natural
Mathematica
Scientias social
Technologia
Medicina
Obtenite de “https://ia.wikipedia.org/w/index.php?title=Scientia_in_le_mundo_antique&oldid=669893”