Sociologia del historia del scientia
.jpg)
Le sociologia del historia del scientia — relationate al sociologia e philosophia del scientia, como etiam le integre campo del studio del scientia — ha essite occupate, durante le seculo XX, con le question del patronos e tendentias a grande scala in le evolution del scientia, e ha facite questiones sur como le scientia "functiona" tanto in un senso philosophic como practic.
Scientia como un entreprise social[modificar | modificar fonte]
In le ultime pauc seculos, le scientia como un entreprise social ha crescite rapidemente. Le pauc individuos qui poteva realisar recerca natural in le antiquitate esseva o illes mesme personas affluent, habeva patrocinatores affluent, o habeva le appoio de un gruppo religiose. Hodie, le recerca scientific ha un tremende appoio governamental e anque appoio continu de parte del sector private.
Le methodos de communication disponibile ha meliorate multo al longo del tempore. In vice de attender menses o annos pro que un littera copiate a mano arrivarea, hodie le communication scientific pote esser practicamente instantanee. Ante, le majoritate de philosophos natural laborava in relative isolation, a causa del difficultate e lentitudine del communication. Tamen, il habeva un quantitate considerabile de intercambio reciproco inter gruppos e individuos distante.
Hodie, quasi omnes scientistas moderne participa in un communitate scientific, hypotheticamente global in natura (ben que frequemente basate circa un numero relativemente pauc de nationes e institutiones de stature), ma anque fortemente segregate in differente campos de studio. Le communitate scientific es importante proque illo representa un fonte de cognoscentia stabilite que, si usate proprie, debera esser plus fiabile que le cognoscentia personal de qualcunque individuo. Le communitate anque provide un mecanismo de retroaction, frequentemente sub le forma de practicas como le revision per pares e le reproducibilitate. Le majoritate de contento scientific (resultatos experimental, propositiones theoretical, o revisiones de litteratura) es reportate in jornales scientific e es hypotheticamente subjicite a scrutinio per pares, ben que un numero de criticos erudite tanto de intra como extra le communitate scientific ha, in recente decadas, comenciate a questionar le effecto del investimento commercial e governamental in le scientia sur le processo de revision per pares e publicar, assi como le limites disciplinari interne al processo de publication scientific.
Un grande developmento del Revolution Scientific esseva le fundation de societates scientific: Le Accademia Secretorum Naturae (Accademia dei Segreti, le Academia del Misterios del Natura) pote esser considerate le prime communitate scientific; fundate in Napoli in 1560 per Giambattista della Porta. Le academia habeva un regulamento de membership exclusive: le discoperta de un nove lege del natura esseva un condition pro admission. Illo esseva tosto claudite per le Papa Paulo V pro allegationes de sorceria.
Le Accademia Secretorum Naturae esseva replaceate per le Accademia dei Lincei, que esseva fundate in Roma in 1603. Le Lincei includeva Galileo como membro, ma esseva dissipate a su condemnation in 1633. Le Accademia del Cimento, Firenze 1657, durava 10 annos. Le Royal Society of London, de 1660 usque al presente, congregava un collection diverse de scientistas pro discuter theorias, realisar experimentos, e revisar le labor de lor collegas. Le Académie des Sciences esseva create como un institution del governamento de Francia in 1666, se reuniente in le bibliotheca del rege. Le Akademie der Wissenschaften comenciava in Berlin in 1700.
Le prime societates scientific furniva functiones valorose, includente un communitate aperte a e interessate in investigation empiric, e anque plus familiari e educate sur le subjecto. In 1758, con le adjuta de su discipulos, Lagrange establiva un societate, que posteriormente esseva incorporate como le Academia de Turin.
Multo de lo que es considerate le institution moderne del scientia se formava durante su professionalisation in le seculo XIX. Durante iste tempore, le loco de recerca scientific cambiava principalmente a universitates, ben que in alcun mesura illo deveniva anque un componente standard del industria. In le prime annos del seculo XX, specialmente post le rolo del scientia in le Prime Guerra Mundial, governamentos de nationes industrial major comenciava a investir considerabilemente in recerca scientific. Iste effortio esseva superate per le finantiation de recerca scientific in tote le partes in le Secunde Guerra Mundial, que produceva tal "armas mirabile" como radar, rocketteria, e le bomba atomic. Durante le Guerra Frigide, un grande quantitate de ressources governamental esseva dirigite al scientia per le Statos Unite, le URSS, e multe potencias europee. Il esseva durante iste tempore que le DARPA financiava rete de computatores a scala national includente le ARPANET, le precursor al Internet. In le era post-Guerra Frigide, un decremento in le finantiation governamental de multe paises ha essite confrontate con un augmento de investimento industrial e private. Le finantiation del scientia es un facto major in su developmento historic e global. Assi, ben que le scientia sia hypotheticamente international in su scopo, in un senso practic illo ha solite esser centrato ubi illo pote trovar le plus finantiation.
Durante le Revolution Scientific, le prime scientistas communicava in latino, que habeva essite le lingua del academia durante le Medievo e que esseva leger e scripte per scholares de multe paises. In le medio del seculo XVII, publicatos comenciava a apparer in linguas local. In 1900, le germano, francese e anglese esseva dominante. Le sentimentos anti-german post le Primere e Secunde Guerras Mundial e le boicottos de scientistas german resultava in le perdition del germano como lingua scientific. In le decadas subsequente del seculo XX, le dominio economic e productivitate scientific del Statos Unite conducea al ascension del anglese, que post le fin del Guerra Frigide deveniva le lingua dominante de communication scientific.[1][2]
Supporto politic[modificar | modificar fonte]
Un del requisitos fundamental pro un communitate scientific es le existentia e approbation de un patrocinator politic; in Anglaterra, le Royal Society opera sub le aegis del monarchia; in le Statos Unite, le National Academy of Sciences esseva fundate per Acto del Congresso del Statos Unite; etc. Aliter, quando le elementos fundamental del cognoscentia esseva esser formulate, le governantes politic de lor communitates respective poteva decidere arbitrariemente a sustener o refusar le communitates scientific nascent. Pro exemplo, Alhazen debeva simular folie pro evitar execution. Le polymath Shen Kuo perdeva le appoio politic, e non poteva continuar su studio usque ille faceva discopertas que monstrava su valor al governantes politic. Le admiral Zheng He non poteva continuar su viages de exploration post que le imperatores retractava lor appoio. Un altere exemplo famose esseva le suppression del labor de Galileo; ma al seculo XX, Galileo esserea pardonnate.
Patrones in le historia del scientia[modificar | modificar fonte]
Un del occupationes principal pro illes interessate in le historia del scientia es saper si illo monstra certos patronos o tendentias, generalmente in le question del cambio inter un o plus theorias scientific. Generalmente, il ha essite tres modelos principal adoptate in varie formas intra le philosophia del scientia.
Le prime modelo principal, implicite in le majoritate del prime historias del scientia e generalmente un modelo proponite per scientistas praticante mesme in lor litteratura de libros de texto, es associate con le criticas del positivismo logic per Karl Popper (1902–1994) desde le annos 1930. Le modelo de Popper sur le scientia es un ubi progresso scientific se attinge per le falsification de theorias incorrecte e le adoption in loco de theorias que se approxima progressivemente al veritate. In iste modelo, le progresso scientific es un accumulation linear de factos, cata un adjuvante al precedente. In iste modelo, le physica de Aristotele (384 AC – 322 AC) esseva simplemente subsumite per le labor de Isaac Newton (1642–1727) (mecanica classic), que ipse esseva eclipsate per le labor de Albert Einstein (1879–1955) (Relativitate), e posteriormente le theoria del mechanica quantic (establishite in 1925), cata un plus accurate que le precedente.
Un grande desafio a iste modelo proveniva del labor del historiographo e philosopho Thomas Kuhn (1922–1996) in su obra "Le Structura de Revolutiones Scientific", publicate in 1962. Kuhn, un physico anterior, argumentava contra le viso que le progresso scientific esseva linear e que le theorias scientific moderne esseva necessarimente versiones plus accurate del theorias del passato. Plus specificamente, le version de evolution scientific de Kuhn consisteva de structuras dominante de pensamento e practicas, que ille appellava "paradigmas", in le quales le recerca passava per fases de scientia "normal" ("solution de enigmas") e scientia "revolutionari" (probar nove theorias basate sur nove assumptiones, provocate per incertitude e crise in le theorias existente). In le modelo de Kuhn, differente paradigmas representava assumptiones integralmente differente e incommensurabile sur le universo. Le modo esseva ergo incerte sur si le paradigmas cambiava de maniera que necessariemente se basava sur un major attingimento de veritate. Secundo le vision de Kuhn, le physic de Aristoteles, le mecanica classic de Newton, e le Relativitate de Einstein esseva modos integralmente differente de pensar sur le mundo; cata paradigm successiv definiva que questiones poteva esser facite sur le mundo e (perhapso arbitrariemente) eliminate aspectos del paradigm precedente que non pareva plus applicabile o importante. Kuhn asseverava que, longe de simplemente construer super le realizationes del theoria precedente, cata nove paradigm basicamente eliminava le vetule maniera de contemplar le universo, e create su proprie vocabulario pro describer illo e su proprie directivas pro expandere le cognoscentia intra le nove paradigma.
Le modelo de Kuhn incontrava multe suspicion ab scientistas, historiographos, e philosophos. Alcun scientistas sentiva que Kuhn se extendeva troppo in divorciar le progresso scientific del veritate; multe historiographos sentiva que su argumento esseva troppo codificate pro un cosa tan polyvariate e contingent historic como le cambio scientific; e multe philosophos sentiva que le argumento non se extendeva sufficientemente. Le extremo le plus distante de tal rationalitate esseva presentate per le philosopho Paul Feyerabend (1924–1994), qui argumentava que il non habeva methodologias consistentemente usate per omne scientistas a omne tempores que permitteva que certe formas de inquire poteva esser nominate "scientific" de un maniera que le faceva differer de ulle altere forma de inquire, tal como le magia. Feyerabend argumentava severemente contra le notion que le falsification esseva vermente sequite in le historia del scientia, e notava que scientistas habeva adoptate longe practicas pro arbitrariamente considerar theorias como accurate mesmo si illes falliva multe series de tests. Feyerabend argumentava que un methodologia pluralistic deberea esser adoptate pro le investigation de cognition, e notava que multe formas de cognition que antea esseva reputate como "non-scientific" esseva posteriormente acceptate como un parte valide del canon scientific.
Multe altere theorias de cambio scientific ha essite proponite a trans le annos con diverse cambios de emphase e implicationes. Generalmente, tamen, le majoritate flota inter iste tres modelos pro le cambio in le theoria scientific, le connection inter theoria e veritate, e le natura del progresso scientific.
Le natura del discoperta scientific[modificar | modificar fonte]
Le ideas e successos individual es inter le aspectos le plus famose del scientia, sia interne como in le societate plus grande. Figuras revolvente como Sir Isaac Newton o Albert Einstein es frequentemente celebrate como genios e heros del scientia. Popularisatores del scientia, includente le media de nove e biographos scientific, contribue a iste phenomeno. Ma multe historiographos scientific accentua le aspectos collective del revelation scientific e de-emphasiza le importance del momento "Eureka!".
Un examination detallate del historia del scientia revela frequentemente que le mentes de pensatores eminente esseva predisponite con le resultatos de effortios previe, e frequentemente illos emerge al scenario pro trovar un crise de un sorta o altere. Per exemplo, Einstein non considerava le physica del motione e gravitation in isolation. Su major successos solveva un problema que habeva pervenite a un climax in le campo solmente in annos recente—datos empirical monstrante que le velocitate del lumine esseva inexplicabilemente constante, indifferente del apparente velocitate del observator. (Vide Experimento Michelson-Morley.) Sin iste information, es multo improbable que Einstein haberea concepite alique como le relativitate.
Le question de qui debe reciper merito pro un certo revelation es frequentemente fonte de controversia. Il ha multe disputas de prioritate, in le quales multe individuos o equipas ha rivales pretensiones sur qui ha discoperite alique prime. Discopertas multiple simultanee es in facto un phenomeno surprinsemente commun,[3] probabilemente largemente explicate per le idea que contributiones previe (includente le emergentia de contradictiones inter theorias existente o resultatos empirical inexpectate) rende un certe concepto pronte pro revelation. Controversias simplic in le prioritate es generalmente questiones de documentar quando certe experimentos esseva executate, o quando certe ideas esseva prime articulate a collegas o registrate in un medio fixe.
Multe vices le question de exactemente qual evento debe qualificar como le momento del revelation es difficile responder. Un del exemplos plus famose de isto es le question del discoperta del oxygeno. Ben que Carl Wilhelm Scheele e Joseph Priestley esseva capace de concentrar oxygeno in le laboratorio e characterisar su proprietates, illes non lo recognosceva como un componente del aere. Priestley de facto pensava que illo mancava un componente hypothetic del aere, cognoscite como phlogiston, que le aere supostemente absorbiva ab materiales que esseva comburite. Il esseva solmente plure annos postea que Antoine Lavoisier prime concipeva del notion moderne de oxygeno—como un substantia que es consumite del aere in le processos de combustion e respiration.
Al fin del seculo XX, le recerca scientific ha devenite un effortio a grande scala, generalmente realisate in equipas institutional. Le quantitate e frequentia de collaboration inter equipas ha continuato a augmentar, specialmente post le ascension de Internet, que es un utensilio central pro le communitate scientific moderne. Isto complica plus avant le notion de merito individual in le scientia.
Referentias
- ↑ How did English become the language of science?
- ↑ Michael D Gordin (2017). Scientific Babel: The Language of Science from the Fall of Latin to the Rise of English. Profile Books. ISBN 978-1781251157.
- ↑ How We Know: An Exploration of the Scientific Process, by Goldstein, I. F. and Goldstein, M. (Westview / Da Capo (ISBN 978-0-306-80140-2) , 1981) page 255
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
