Leonidas

De Wikipedia, le encyclopedia libere
Nota
Nota
Leonidas
Sexo mascule
Nascentia Error de Lua in Module:Wikidata al linea 692: attempt to index field 'datavalue' (a nil value) (Sparta)
Decesso 480-08-11 BC (Thermopylae)
Causa de decesso killed in action[*]
Loco de reposo Sparta, Tomb of Leonidas in Sparta[*]
Citatania Sparta
Occupation ruler[*]
Religion Ancient Greek religion[*]
Conjuge Gorgo[*]
Infantes Pleistarchus[*]
Parentes patre Anaxandridas II[*]
Fratres/sorores Cleomenes I[*], Cleombrotus[*], Dorieus[*]
Lingua lingua grec ancian
Identificatores
ISNI 0000000365727983
VIAF 288396607, 29157641041138221137, 566166237087196380009, 5124159337570713150002, 1806159474073727660141, 405159234627703372278, 35151776769618011031
Commons Leonidas I

Leonidas (in greco antique: Λεωνίδας) esseva un rege de Sparta, un del filios del rege Anaxandridas II de Sparta. Ille es cognoscite pro su commando in le Battalia del Thermopylas.

Biographia[modificar | modificar fonte]

Leonidas, militar e rege de Sparta, esseva le tertie filio del rege agiada Anaxandridas II.[1] Ille nasceva in le anno 540 aEC in le citate homonyme. Ille succedeva in le throno, probabilemente in 489 o 488 aEC su medie-fratre Cleomanes I e se sposava con Gorge, le filia de iste, con le qual ille habeva un filio, su successor, le rege Plistarco.[2] Habente duo fratres major, Cleomenes e Dorieo, ille non sperava que ille poterea arrivar a regnar, [3] ma Cleomenes moriva sin descendentia masculin, [3] como Dorieo qui moriva, [nota 1] probabilemente pauco ante que Cleomenes, in Sicilia, luctante contra le carthaginenses.

Herodoto pro realisar le fiura de Leonidas indica que pertine al linguage del Heraclidas: «ἐὼν γένος Ἡρακλεῖδης»,[4][5] e le explicita de forma patrilinea usque Heracles: «Leonidas, filio de Anaxandridas, granfilio de Leon e descendente de Euricratidas, Anaxandro, Euricrates, Polidoro, Alcámenes, Teleclo, Arquelao, Agesilao, Doriso, Leobates, Equestrato, Agis, Euristenes, Aristodemo, Aristomaco, Cleodeo, Hilo e Heracles»[6]

In le anno 490 aEC, le rege perse Xerxes I preparava le invasion de Grecia continental. Se trovava in su corte le rege spartan exiliate Demarato. Secundo Herodoto, ille preveniva a su concitatanos de un attacco imminente mediante un message secrete, [7] que causava que Sparta peteva le consilio del Oraculo de Delfi.[8] Conforme al tradition, Apollon proportionava in versos hexametros un responsa ambigue:

Citajxo
« Mira, habitantes del extense Sparta,

o bene vostre poterose e eximia citata es arrasate per le decendetes de Perseo,
o non lo es; mais in isse caso,
le terra de Lacedemon plorara le morte de un rege del stirpe de Heracles.
tunc al invasor no lo detendra le fortia del tauros
o del leones jam que posede le fortia de Zues. Proclamo
in fine, que non se detendra usque haber devorate a un

o altere usque le osos. »
[8]

In altere parolas, o Sparta perterea a su rege durante le battallia o esserea conquistate. Necun rege spartan habeva unquam morte in le guerra. Le mensage esseva multe descordante pro le citatanos.[9]

Le allusion al leones face referentia al Leonidas, anunciante su morte o le desaparition de Sparta, proque Xerxes contava inter su filios a Demarato, le deposte rege spartan, le sacerdotes de Delphi, qui habeva suposte que le perse devolvera al throno a Demarato post le victoria. Secunde, per Carlos Schrader "ilo es possibile que le oraculo se donarea post eventum, jam que in le ultime parolas del mesme pote haber un referentia al mutilation del cadavere de Leonidas, que habeva loco post que le battallia." [10]

Sparta decidiva alora enviar duo heraldos slegite inter le aristocratia pro presentar se a Jerjes. Secundo Herodoto, se trataba de applacar le "cholera de Taltibio", le legendari heraldo del Iliade, que se abativa super Sparta post que le citate matava al heraldo enviate per Dario in 492 aEC. [11] Más prosaicamente, se trataba de buscar una salida diplomática a la crisis.[12] Jerjes negava se a pactar e non molestava in peter "le terra e le aqua", symbolos del siberania perse.

In le autumno de 481 aEC, le aliantia que le historiographia grec nomina le "Liga hellenic" reuniva se in le isthmo de Corinto e su direction cadeva in Sparta. [13]

Le citate decidiva le envio de un fortia armate sub le mando del diarcha Leonidas pro defender le passo del Thermopylas, pro retener al perses e donar tempo sufficente al flota grac de replegar se plus longe del stricto que forma le insula de Eubea con le costa de Grecia central. In le relato de Herodoto del expedition, le tropas grec enviate al passo del Thermopylas sumava 6000 soldatos: 300 hoplitas spartan, 1000 tegeates, e mantinees, 600 orcomedes, 400 corintos, 200 de Fiunte, 80 micenios, 700 tespios e 400 tebanos. .[14]

Frente a illas trovava se 1,7 milliones de persas. Iste cifra es irreal, [15] si se considera que Herodoto equivoca se in le calculo de peloponesios presente, al mencionar 3100 homines, donate que anque cita un inscription que indica 4000 soldatos. [16] Torna a apparer le mesme cifra in altere passage de su opera como le numero de mortes del Thermopylas. [17]

Re le grecos, altere fontes informa que le contingente lacedemonio constava anque de 900 o 1000 periecos, [18] sin oblidar lor servitores hilota.[19] Re le perses, se ha suppossite que Herodoto confundiva le terminos «chiliarchia» (1.000) e «miriarchia» (10.000), al evaluar le fortias dece vices plus numerose de lo que esseva. Dunque, le fortias perse presente in le Battalia del Thermopylas esserea de 210.000 homines e 75.000 animales.[20]

Nonobstante, le equilibrio de fortias esseva clarmente favorabile al perses. Secundo le spartanos, le grecos que sollicitava su adjuta les diceva que illos constitueva le avantiata del armea e que "era imminente le arrivate qualcunque die del resto de aliatos";[21]post le finalisation del festas carnee e del Jocos Olympic.[22]«De plus, le squadras naval atheniense e eginete montava guardia in le mar».[21] Pro Leonidas, esseva clarmente un mision «kamikaze»: ille selligeva inter le 300 hoplitas que constitueva su guardia persona a aquillos citatanos que tenve descendentia masculin. Dunque, non esseva unicamente hippeis, corpo de ellite composte per le dece prime gruppo s de etate movilisate, sino de un mixtura de hippeis e de soldatos ordinari.[23]

Post haber prendite position in le Thermopylas, le grecos repelleva con successo varie attaccos perse; situate in le loco le plus stricto de passo, luctava in filas stricte, [24] e esseva bene protegite pro su gran scutos. [25] Transcurrite alicun dias, le grecos esseva traite per Efialtes de Tesalia: Leonidas le trovava rodeate per le truppas del satrapa Hidarnes. Herodot refere que pro alicun, le grecos non conseguiva arrivar a un accordo super le actitudine a tomar: alicun abandonava su posto pro tornar a su citates respective, durante que le monarca spartan decidiva quedar se.[26]

Secundo Herodoto, Leonidas lasava que le plus parte de su troppar tornava pro salvar su vitas, ma pro ille esseva inappropiate pro un spartano abandonar su position. Le oraculo emmisse pro le Pitia refotiava su determination. [8] Ille nateniva al spartanos, le tebanos e le tespios voluntari.

Le description del final del battallia varia secundo le fontes. Pro Herodoto, Leonidas e su homines situava se in le parte le plus large del passo e luctava usque le ultime homine: «le grecos luctava in retirate verso de le zona plus stricte del passo, e post de superar le muro focense vadeva locar se in le collina, excepte le tebanos»[27][28][nota 2] Diodoro Siculo e Justino epitomando a Pompeyo Trogo, menciona un attacco norturne contra le campamento militar perse: le grecos semava le desordine in le troppas inimici, massacrava grande quantitate ante de cader, rodete, sub le flechas e javelottos perse.[29] Relato probabilement emulte fantasiose jam que le campamento de Xerxes esseva multe longe del de le grrecos (circa 8 kilometros).[30]

Duo historicos planta le question proque Leonidas quedava se sole con le tres centos spartanos, le hilos, tespios e tabanos in le phase decisive del battalia,[31] e mandava al resto de effectivos a lor domos, advocante a un morte secur a qui permenecerea con ille. Illes pensa que Herodoto insiste in le ideologia spartan de braveria e de gloria, al remitter super iste aspecto al epitaphio del mortos spartan in VII.228.

Le monarcha perse recurreva le scenario del battalia, passava inter le cadaveres e mandava que a Leonidas le cortava le testa e que la clavarea in un palo. Herodoto dice que «Leonidas, durante que viviva esseva le persona con qui mas irritava se le rege Xerxes» e continua dicente «que de lo contrario jammais haverea ordinate ultragiar su cadaver de isse maniera, jam que le perse es, que io saperea, le personas que plus ole honrar al soldatos valerose».[nota 3]

In 440 aEC, le corpo de Leonidas esseva relocate a Sparta, ubi un magnific mausoleo esseva consacrate pro le. Super su tumba erigiva se un stella que seculos plus tarde poteva vider Pausanias e in le qual figurava le nomines del trecentos spartanos que moriva.[32]

Le festas leonides esseva instaurate in su honor. Ille etiam esseva objecto de culto heroic.[33]

Epitaphios e monumentos[modificar | modificar fonte]

Citajxo
« Ὦ ξεῖν’, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε
κείμεθα, τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι »
Citajxo
« Hic luctava certe die, contra tres milliones,
quatro mil homines venite del Peloponeso
Caminante, informa al Spartanos que hic nos extende
pro haber obedite lor mandatos. »
Lápida conmemorativa escrita por el poeta Simónides de Ceos[34][35]

Ciceron traduceva iste epigrama al latino:

Citajxo
« Dic, hospes, Spartae nos te hic vidise iacentes, dum sanctis patriae legibus obsequimur. Cicerón, Tusculanas, I.42, 101 »

In le colina ubi se replegava le grecos in le phase final del battallia, esseva erigite un leon de marmore in honor de Leonidas, [36] que non se ha conservate. Super su emplaciamento, cf. Spyridon Marinatos, in American Journal of Archaeology núm. 43, 1939, pp. 699-700.

Notas[modificar | modificar fonte]

  1. Super le circumstantias del morte de Dorieo, cf. Herodoto, op. cit. V.45-48
  2. La colina, conocida por los contemporáneos del historiador, se alzaba en la entrada sur del desfiladero, a unos 200 metros del muro focense
  3. Para casos parecidos de ensañamiento de los persas de los cadáveres de sus enemigos, cf. Jenofonte, Anábasis, I.10.1, III.1.17; Plutarco, Craso 32

Referentias[modificar | modificar fonte]

  1. Heródoto, Historia V.41.3.
  2. Heródoto, op. cit. V.51, cf. VII.239
  3. 3,0 3,1 Heródoto, op. cit. VII.205.1
  4. (francese) Malkin, Irad La Méditerranée spartiate. 2004: Les Belles Lettres, París. 2-251-38041-8 }}
  5. Heródoto, VII.208.4
  6. Heródoto VII.204
  7. Heródoto, VII.239. Se considera este pasaje como una interpolation.
  8. 8,0 8,1 8,2 Heródoto, VII, 220
  9. Cartledge, p. 173
  10. (espaniol) Schrader, Carlos Heródoto. Historia. Libro VII. Editorial Gredos: Madrid. 978-84-249-0994-1.
  11. Heródoto, VII.134
  12. Cartledge, p. 174
  13. Heródoto, VII.205.3
  14. Heródoto, VII.102
  15. Cartledge, p. 75
  16. Heródoto, VII.228
  17. Heródoto, VIII.25.2
  18. Diodoro Sículo, Biblioteca histórica XI.IV.2, e Isócrates, IV.90
  19. Cartledge, p. 177
  20. F. Maurice, «The size of the army of Xerxes in the invasion of Greece 480 B.C.», Journal of Hellenic Studies 50 (1930), pp. 210–235
  21. 21,0 21,1 Heródoto, VII.203.1
  22. Heródoto, VII.206
  23. Cartledge, p. 176
  24. Heródoto, VII.223; Diodoro Sículo, op. cit. XI.7.2 y XI.8.2
  25. Diodoro Sículo, XI.7.3
  26. Heródoto, VII.219
  27. Heródoto, VII.223
  28. Le replica vadeva in direction est
  29. Diodoro Sículo, XI.9.2-10, XI.9.4; Justino, Epítome de las "historias filípicas" de Pompeyo Trogo II.11.11-19
  30. N. G. L. Hammond, «Sparta at Thermopylae», Historia: Zeitschrift für Alte Geschichte, vol. 45, nº 1 (primer trimestre de 1996), p. 8
  31. Heródoto VII.229, cf. VIII.25
  32. R. Ball: «A commentary on Herodotus with introduction and appendixes», en Museum Africanum, 5, 1976, pág. 1 y sigs.
  33. Pausanias, Descripción de Grecia III.14.1; IG 5.1, 18, 19 y 658
  34. Heródoto, VII.228.1-2
  35. Éste y el resto de epitafios citados por Heródoto se atribuían a Simónides (cf. Antología Palatina, VII.248-249; K. I. Merentitis, en Έπιοτημονικἠ Έπεεηρίς 24 (1973-1974), pp. 729 y sigs.
  36. Heródoto, VII.225.2-3