Fagotto
| Fagotto |
|---|
| instantia de: typo de instrumento musical[*] |
| subclasse de: single oboes with conical bore[*], woodwind instrument[*], double reed instrument[*] |
 
|
|
| Commons: Bassoons |
Le fagotto[1] es un instrumento de tubo conic pertinente al familia de vento-ligno e proviste de linguetta duple. Illo comenciava a haber protagonismo in le Baroco insimul con le clavieros.
Le instrumentos del familia del fagotto son le fagottino e le contrafagotto, ultra le instrumentos del familia del oboe e del heckelphon, istes essente tamben instrumentos de tubo conic in le quales le sono se produce per un linguetta duple. Occasionalmente illo es considerate como le basso del familia del oboe. Su tessitura es de 3 octavas e medie e illo pote divider se in 4 registros: basse, medie, acute, e superacute.
Le fagotto ha un altitude de 156cm approximatemente e un longitude total del perforation de 250cm. Le fagotto debe su existentia al necessitate musical de ampliar le region basse del sono del instrumentos de vento.
Le accordatura plus basse del fagotto es Si-bemol duo octavas sub medie C, le plus alte es E un octava super medie C.
Historia
[modificar | modificar fonte]Como il occurre con le majoritate del instrumentos integrante del catalogo instrumental europee, le fagotto ha famose precedentes, un del quales pote reflecter se in le impulso que portava al musicos roman a ampliar in su parte basse le aulos (un specie de oboe, legate per le grecos, que in le mundo latin prendeva le nomine de tibia bassa, le qual, mesmo tractante se de un lontan embryon, pote considerar se como le prime tentativa effectuate in un longe genealogia de instrumentos create pro tal necessitate).
Multes son le hypotheses surgite circum le creation de iste instrumento musical, ben que le plus diffundite concede su paternitate a un canonico de Ferrara, Afranio Teseo (nascite in Pavia, 1495), de qui se dice que trovava su inspiration in un exemplar serbocroate, a modo de cornamusa, alimentate per sufflettos lateral. Ben que iste theoria non frue de plen verisimilitude, illo tamben non debe disestimar se, viste que le professor Curt Sachs, le plus celebre erudito del instrumentos musical, nega que su radice se trova in un typo de bombarda italian del seculo XVI. Su apparition in le tractatos theoric del mentionate seculo, assi como in les del sequente, ja con forma de dulcian o fagotto, es multo frequente. Assi, Lodovico Zacconi, Domenico Pietro Cerone, inter alteres, monstrava lor interesse pro iste basse instrumento.
Le fagotto surgeva como un instrumento differentiate durante le seculo XVII. Nonobstante, ja desde le medietate del seculo anterior il existeva un instrumento del qual illo pare haber derivate de forma directe: le dulcian. Multo cognoscite in le majoritate de paises europee, iste instrumento frueva de grande fama in le circulos musical ecclesiastic e cortese. De forma natural, le dulcian evolveva progressivemente usque a dar loco al fagotto. Iste, a su vice, experimentava tamben alcun cambios, inter le quales, sin dubita, le adoption de claves metallic que permitteva aperir o obturar de forma mechanic le orificios de digitation. In ille epocha, le fagotto se utilisava pro reinfortiar le linea del basso in le gruppos instrumental e, ben que alcun compositores comenciava a demonstrar certe interesse pro illo, illo ancora non frueva de recognoscimento como solista.
Durante le secunde medietate del seculo XVII, le fagotto se incorporava in le orchestra, in le qual desde alora illo appare regularmente. In le seculo XVIII, illo comenciava a abandonar su rolo de basso, lo que coincideva con su progressive assecuration como instrumento solista. Durante le Romanticismo, numerose constructores faceva quanto esseva in lor mano pro meliorar le qualitates sonor del fagotto. Nonobstante, le problemas technic non esseva resolvite usque al decennio de 1820, per le mano de Carl Armenraeder e Johann Heckel.
Le fagotto, que recipeva in alcun momento in Espania le designation de "bajón" (basson), viveva su expansion in le seculos XVII e XVIII, e, ben que al initio illo exerceva su functiones pro le major parte in le musica ecclesiastic, reinfortiante le voces del cantores, su presentia in le arte secular augmentarea con le tempore.
Le physionomia del instrumento remaneva bastante fidel desde su origine usque al medietate del seculo XVIII, mais desde alora su evolution esseva importante.
Referentias
[modificar | modificar fonte]- ↑ Derivation: Entitates: 1. (it) Fagotto || 2. (es) Fagot || (pt) Fagote || 3. (fr) Basson || 4. (en) Bassoon || Controlo: (de) Fagott || (ru) Фагот || - (Extra): (la) Fagottus
