Saltar al contento

Éric-Emmanuel Schmitt

Pendente
De Wikipedia, le encyclopedia libere
Éric-Emmanuel Schmitt
Sexo mascule
Nascentia 1960-03-28 (Sainte-Foy-lès-Lyon)
Citatania Francia, Belgica
Educate in École Normale Supérieure[*], lycée du Parc[*]
Occupation dramaturgo, philosopho[*], traductor, scenarista[*], scriptor, director de cinema[*], actor[*], short story writer[*], comics writer[*], romancero[*]
Obras notabile Oscar and the Lady in Pink[*], The Most Beautiful Book in the World[*], Ulysse from Bagdad[*], M. Ibrahim and the Flowers of the Koran[*], Q1169297[*]
Religion Christianismo
Premios Commander of the Order of the Crown[*], Knight of the National Order of Quebec[*], honorary doctor of the University of Sherbrooke[*], Concours général[*], Chevalier des Arts et des Lettres[*], Grand prix du théâtre[*]
Lingua francese
Sito https://www.eric-emmanuel-schmitt.com
Identificatores
ISNI 0000000122777150
VIAF 27196894
IMDB nm0773418
Commons Éric-Emmanuel Schmitt

Éric-Emmanuel Schmitt (1960-03-28, Sainte-Foy-Les-Lyon) es un dramaturgo e scriptor francese.

Su pecias theatral es inter le plus representative super scenas de tote Europa.

De origines franco-irlandese, nonobstante su genitores esseva ambe sportive, ille ha preferite dedicar se al studios litterari, diplomante se al conservatorio de Lyon. Ibi ille ha cultivate su duo principal interesses: le musica e le philosophia. Postea, in 1983, ille se graduava con le these "Diderot e le metaphysica" al École Normale Supérieure de la rue d'Ulm.

In 1991, ille ha interprendite su activitate como dramaturgo, totevia ora in curso e al qual, in le interim, ille ha flancate illo de essayista e romancero. Su comedia Le visitator ha vincite, in 1993, tres Premios Molière: "Revelation theatral", "Melior autor", "Melior spectaculo de theatro private". In 2001, Schmitt recipeva del Académie Française equalmente le prestigiose Grande Premio del Theatro.

De duo de su obras, il ha essite extrahite le films homonyme: Le libertino (2000) de Gabriel Aghion, con Vincent Perez, Fanny Ardant e Michel Serrault, e Monsieur Ibrahim e le flores del Coran (2003) de François Dupeyron, con Omar Sharif, Pierre Boulanger e Isabelle Adjani.

Thema portante del obras de Schmitt es le investigation super quanto complexe (e pro nihil secur) es le relationes in le vita private. Le autor, equalmente a causa de su studios, da frequentemente un character philosophic, a vices religiose, a su romances e pecias theatral; sed lo que plus salta al oculos es le latere introspective, psychologic del vicissitudes e etiam del personages.

Schmitt, del altere latere, prefere un puncto de vista inedite, o al minus alternative. Ni Le Evangelio secundo Pilato (que ha plus que un precedente illustre in le re-lectura proponite de Jesus Christ Superstar), es Pontio Pilato qui narra le mysterio incomprehensibile de Jesus; alique que vade ultra le processo, que Pilato appella "le caso Jeshua", e equalmente ultra le ration.

"Io me lamenta frequentemente con Claudia [le sposa] - ille confessa a un certe puncto -: ante io esseva un romano qui sapeva; ora io es un romano qui dubita. E mi sposa ride e batte su manos como si io faceva pro illa un numero de joculeria. "Dubitar e creder es le mesme cosa, Pilato. Solmente le indifferentia es athee"."

In Le parte del Altero, in vice, Schmitt imagina le vita parallel de Hitler si ille, in le 1908, non habeva essite rejectate del Schola de Belle Artes de Vienna. Facente le historia con le "si", le autor porta in avante un specie de Sliding Doors super le führer, depingente lo que usque ora non ha essite narrate. "Post le luce, le umbra", o plus tosto le egoismo e le violentia de Hitler non plus investite in le conquesta del mundo sed pro devenir un artista genial, obviemente dionysiac e nietzschean. Un texto audace que ha facite ruito, causate polemicas e discussiones como semper eveni in iste casos.

Le obra super le qual Schmitt ha meditate plus longemente es totevia, probabilemente, Le libertino. Con Diderot, le protagonista del pièce, le autor ha in factos un relation de longe data del momento que super ille se ha mesmo laureate.

Durante que un incognite pictoressa es reproducente le philosopho, se precipita in casa Rousseau qui non vole scriber le voce "Moral" pro le Enciclopédie. Infortunatemente le interminabile obra (que deberea condensar tote le cognoscimento human) es jam in le pressa. Ergo le duo intellectuales, con le adjuta del intuition e del sensibilitate typicamente feminin, mitte in scena un sorta de discussion super le matrimonio, le fidelitate, le vita como libertinos. "Me inrabia esser implicate con iste maledicte philosophia que mi mente non pote refusar de secundar e mi corde de dismentir" affirma in su scriptos Diderot, qui arriva in ultra a dicer: "mi pensamentos es mi prostitutas". E de un simile personage nasce un comedia in serie.

Plus tosto original, depost, le occasion de Parve crimines conjugal, ubi un homine perde le memoria (e su proprie identitate) a causa de un banal accidente, durante que su sposa essaya de reconstruer le passato de ille gratias al effectos personal, le cameras del domo conjugal, le memoria del cognoscente, etc. Un situation que, per un estranie coincidentia, recorda multo Le mysteriose flamma del regina Loana, le romance que Umberto Eco ha scribite un anno postea le publication in Francia del comedia de Schmitt.

Pro le theatro

[modificar | modificar fonte]
  • 1991, La nuit de Valognes
  • 1993, Le visiteur
  • 1995, Golden Joe
  • 1996, Variations énigmatiques
  • 1997, Le libertin, del qual le film homonyme ha essite extrahite
  • 1998, Milarepa, monologo, prime parte del "Cyclo del Invisibile" super le tres grande religiones monotheistic
  • 1998, Frederick ou le boulevard du crime
  • 1999, L'hôtel des deux mondes
  • 1999, Monsieur Ibrahim et les fleurs du Coran, secunde parte del "Cyclo del Invisibile" super tres grande religiones monotheistic, del qual le film homonyme ha essite extrahite
  • 2003, Oscar et la dame rose, tertie parte del "Cyclo del Invisibile" super tres grande religiones monotheistic
  • 2003, Petits crimes conjugaux
  • 2004, Mes Évangiles, adaptation theatral de Le Evangelio secundo Pilato)
  • 1994, La secte des egoïstes
  • 1995, L'Évangile selon Pilate
  • 2001, La part de l'Autre
  • 2004, Lorsque j'etais un'Oeuvre d'Art

Altere scriptos

[modificar | modificar fonte]
  • 1983, Diderot et la metaphysique, these de laurea super Diderot
  • 1997, Diderot ou la philosophie de la seduction, essayo super Diderot
  • 1997, Les noces de Figaro, traduction in francese de Le nuptias de Figaro de Mozart
  • 2001, Don Juan, traduction in francese del obra de Mozart

Versiones theatral

[modificar | modificar fonte]

In francese

[modificar | modificar fonte]