Maritage

The Wedding Register (“Le registro del maritages”) obra per Edmund Blair Leighton

Le maritage esse un institution social que crea un ligamine de marito e uxor inter duo personas. Illo es recognite per le societate – supertoto nam usos e costumes – sed etiam directemente con un disposition legal. Le maritage establi inter le duo sponsos – e, in plure casos, etiam inter le familias de istes – un quantitate de obligationes e derectos que va cambiar in le differente societates. Additionalmente, le uniones matrimonial permitte de legitimar le procreation e le adoption de filios, secundo le regulamentos vigente.

Le majoritate del maritages consiste in un copula qui excambia·se promissas e offere·se donos (offertas, anellos, instrumentos symbolic, flores, pecunia e vestimentos) e in un proclamation public del maritage facte per un figura de autoritate qui ha celebrate le union. De costume, le sponsos va seliger pro le occasion vestimentos particular, sicut un habito blanc pro le sponsa. Musica, poesias, orationes e lecturas ab textos religiose esse sovente parte del ceremonia.

Historia

Anellos de sposos byzantin del seculo 7^e

Le evidentias que ha essite invenite suggere que le maritage habe circa 4350 annos e que le prime maritage registrate sia ab 2350 aEC, e illo velle devenir un institution popular inter le Judeos antique, le Grecos e le Romanos. Per millennios antea – secundo le majoritate del anthropologos – le familias esseva composite de gruppos de circa trenta personas, con plure homines, mulieres e lor filios. Quando le chassatores-collectores establiva·se in civilisationes agricultural, le societate habeva necessitate de structuras social plus concrete. Le prime testimonio documentate del ceremonias matrimonial que conjunge un homine a un femina proveni del Mesopotamia. In le curso de seculos, le maritage evolveva·se in un institution diffusissime per le civilisationes antique, quamquam, in le tempore, illo esseva pauc connexe al amor e religion.

Le scopo principal del maritage esseva le de unir mulieres con homines, e igitur de garantir le paternitate del filios; de facto, a traverso del maritage, le mulieres deveniva proprietate del homines. In le ceremonias de fidantiamento del Grecia antique, un patre dava in sponsa le filia con le verbos sequente: ‘Io da·te in sponsa mi filia con le scopo de producer descendentes legitime’. Presso le Judeos antique, le homines poteva maritar plure feminas; le Grecos e Romanos poteva prehender concubinas vel ir con prostitutas, interim su uxores remaneva domo, curante·se del domo e del familia. Si le feminas non poteva haber filios, le homines poteva reexpedir·las a lor vetere familias e maritar un altere persona.

Elementos commun inter le culturas

Alicun culturas ha adoptate le traditional costume occidental del ‘maritage blanc’, ubi le sponsa vesti·se de blanc e porta un velo. Le tradition esseva popularisate per le maritage del regina Victoria. Qualicuno dice que le selection del regina de usar un gonna blanc poterea haber essite solo un signo de extravagantia, quamquam illo esseva probabilemente alique influentiate per su valores que emphatisava le puressa sexual.

Le uso de anellos esse de multe tempore un parte del maritages religiose in India, Europa e America, sed le origine del tradition non esse clar. Le fin del ceremonia es marcate per le costume de lancear ris al sponsos – un symbolo de prosperitate e fertilitate – o altere typos de semines in tote le Occidente, sed etiam in India e Malaysia. In plure culturas on pote tamben lancear scarpas al sponsos.

Post le ceremonia, le gente etiam trova·se pro manducar, situation in le qual qualicuno pote far un discurso in honor del sponsos, sicut le patre del sponsa. De costume, le marito e le uxor va dansar insimul e va taliar le torta.