Sittas
| Sittas | |
|---|---|
| Sexo | mascule |
| Nascentia | 5th century |
| Decesso | 538 (Byzantine Armenia) |
| Citatania | Imperio Byzantin |
| Occupation | military leader[*] |
| Conjuge | Comito[*] |
| Infantes | Sophia[*] |
| Identificatores | |
Sittas (Σίττας; decedeva 538) esseva un leader militar byzantin durante le regnate del imperator Justiniano I (r. 527-565). Durante le Guerra Iberic contra le Imperio Sassanida, Sittas esseva date le commandamento del fortias in Armenia, similar al stato de Belisario in Mesopotamia. Ille ganiava un victoria super le Sassanidas in Satala.
Biographia
[modificar | modificar fonte]Sittas esseva le sposo de Comito, le soror major del imperatrice Theodora, e possibile patre del depost imperatrice Sophia.[1]
Le origine de Sittas es obscur. Le byzantinistas ha suggerite que su nomine esseva gotho o thracio,[1] ma su theoric antecedentia del gothos o del thracios no es mentionate in le fontes primari. Ille entra in le historia in le regnate del imperator Justino I (r. 518-527) como doryphoros (guarda personal) in le guardas de Justiniano, qui esseva tunc magister militum per Orientem.[1]
In 527, Sittas e Belisario esseva date le commandamento de un invasion de Persarmenia. Illes esseva capace de spoliar le area e capturar un considerabile numero de prisioneros armenic. Illes tentava invader le resto del Marzapanato de Armenia plus tarde in iste anno ma esseva defaite per Aratio e Narses.[1] Iste ultime non debe esser confundite con Narses, altere general byzantin del imperator Justiniano.
In 528, Sittas esseva nominate al nove posto de magister militum per Armeniam. De accordo con ambes Malalas e Theophanes le Confessor, Sittas recrutava su scriniarii (functionarios administrative) inter le populo armenic local, proque ille habeva considerate que illes esserea plus familiar con le territorio.[1] Procopio annota le victoria de Sittas super le Tzanni, un tribo del Caucaso, qui occasionalmente conduceva expeditiones de depredation in le areas proxime. Sittas esseva succedite in converter les del Paganismo al Christianismo e recrutava le prior banditos al armea byzantin. [1]
In 530, Sittas tamben recipeva le posto de magister militum praesentalis (Chef de soldatos in le Presentia [del imperator]). Le mesme anno, Sittas e Dorotheo defendeva Theodosiopolis contra un fortia invasor del Imperio Sassanida, parte del continuate Guerra Iberic inter le imperator Justiniano e le shah persian, Kavadh I (r. 488-531). Procopio annota que le fortias roman esseva capace de depredar le campamento inimico. Sittas tamben defendeva Satala contra le fortia invasor attaccante le plus grande armea per su parte posterior e fortiava les a retirar se (Battalia de Satala). Le invasion esseva cancellate e le Sassanidas retirava se a Persia depost del duo defaites.[1]
Depost del defaite de Belisario in le Battalia de Calinico (19 april 531), Sittas reimplaciava le in le direction del campania persian.[1] Kavadh, nonobstante decedeva durante le anno, e su filio e successor Khosrau I (r. 531-579) esseva interessate in stabilisar su position interne per le momento e initiava negotiationes pro un pace. Le accordo de "Pace Eternal" (que al fin durava dece annos) esseva firmate in septembre 532 sub le condition que tote le terra byzantin perdite durante le regnate del imperator Justiniano esserea restituite, e le byzantinos pagarea tributo grande a cambio del pace. Le pais de Iberia remaneva sub controlo sassanida.
Sittas recipeva le titulo honorific de patricio in 535. In le mesme anno, Sittas esseva creditate con un victoria contra le bulgaros in Moesia, proxime al Iatrus (Yantra). Ille esseva nominate un consule honorari in 536.[1] In 538/539, Sittas esseva inviate de nove a Armenia pro confrontar un revolta in protesta contra le grande impostos. Sin poter negotiar le pace, Sittas comenciava le lucta active. In le Battalia de Oenochalcon, le natura del terreno fortiava le duo armeas a combatter in gruppos disperse in vice de fortias unite. Procopio annota que Sittas esseva occidite per Artabanes, un leader del revolta, o Salomon, un pauc cognoscite rebello.[1]
Referentias
[modificar | modificar fonte]1. Martindale, Jones & Morris 1992, pp. 1160-1163.
Fontes
[modificar | modificar fonte]- Martindale, John Robert; Jones, Arnold Hugh Martin; Morris, J., eds.
(1992). The Prosopography of the Later Roman Empire, Volume III: A.D. 527-641. Cambridge, United Kingdom: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-20160-5.
