Silvano
| Silvano |
|---|
| instantia de: deitate roman[*], nature deity[*] |
.JPG)
|
|
|
| Commons: Silvanus |
Silvano esseva un deo roman cuje nomine latin significa ‘del silvas’; ille patronisava le campos e lor limites[1] non minus que le plantationes e super toto le silvas salvage.[2][3][4] Ille sembla esser un adaptation del deo etrusc Selvans sin relation con le grec Sileno o le silenos (similabile al satyros o faunos).
Hygino relata que Silvano habeva essite le prime a eriger petras pro signalar le limites del campos, e que cata proprietate esseva dotate de tres Silvanos: Silvanus domesticus (denominate in alicun inscriptiones como Silvanus Larum e Silvanus sanctus sacer Larum), Silvanus agrestis o salutaris, que esseva adorate per le pastores, e Silvanus orientalis, i.e. le deo qui vigilava super le puncto ubi le proprietate comenciava. Assi on parlava subinde de Silvanos in le plural, Silvani.[5]
Silvano es in plus describite como le divinitate que protege greges de bestial, promove lor fertilitate, e para le lupos.[6][7][8][9] Como altere deos de greges e forestes, ille gaudeva del musica, e le syringa le esseva sacrate.[2] On parla de ille a presso del Panes e Nymphas,[4][10] e le speculatores posterior le ha mesmo identificate con Pan, Fauno, Invo e Egipan.[11] Ille debe haber essite associate con le Marte italian, pois que Caton le appella Marte Silvano.[8] In le provincias non italic, Silvano esseva identificate con le deos Sucello, Sinquate e Tetto in Gallia e Germania, con Callirio, Cocidio e Vinotono in Grande Britannia, con Calaedico in Espania, con le Mogias in Pannonia e con Poinino in Mesia.[12]
In le poesia latin como in diverse obras de arte, Silvano appare semper como un homine vetere sed galliarde, inamorate de Pomona.[13] Vergilio le describe portante un cypresso (δενδροφόρος),[14] concernente qual arbore iste legenda es relatate: Silvano, o secundo altere fontes Apollon,[15] esseva inamorate del juvene Cyparisso. Le deo ha occidite per accidente un cerva que pertineva a iste. Cyparisso more de dolo e es transformate in cypresso.[16]
Como sacrificios on offereva a Silvano uvas, spicas de grano, lacte, carne, vino, e porcos.[9][17] Vergilio dice que le Pelasgos del Mar Tyrrhen habeva dedicate a Silvano un silva e un festa in tempo multe distante.[6] Il es scribite que su patronato del agricultura se refereva solo al labor facite per homines, e que le damas esseva excludite de su culto.[18]
Referentias
[modificar | modificar fonte]- ↑ Horatio, Epodos ii.22.
- ↑ 2,0 2,1 Tibullo ii.5.30
- ↑ Plinio, Naturalis Historia xii.2; Ovidio, Metamorphoses i.193.
- ↑ 4,0 4,1 Lucano, Pharsalia iii.402
- ↑ Hygino Grammatico. De limitibus constituendi, prefacio.
- ↑ 6,0 6,1 Vergilio, Eneide viii.600-1.
- ↑ Nonno ii.324.
- ↑ 8,0 8,1 Caton, De re rustica 83.
- ↑ 9,0 9,1 Tibullo, i.5.27.
- ↑ Vergilio, Georgicos i.21.
- ↑ Plutarcho, Vitas parallel, "Caton le Juvene" 22.
- ↑ Peter F. Dorcey (1992). The Cult of Silvanus: A Study in Roman Folk Religion. ISBN 978-90-04-09601-1.
- ↑ Vergilio, Georgicos ii.494; Horatio, Epodos ii.21, Carminas iii.8; Ovidio, Metamorphoses xiv.639
- ↑ Vergilio, Georgicos i.20.
- ↑ Servio Honorato, Commentario super le Eneide de Vergilio iii.680; Ovidio, Metamorphoses x.160 e ss.
- ↑ Servio Honorato, Commentario super le Georgicos de Vergilio i.20; Vergilio, Eclogas x.26, Eneide iii.680.
- ↑ Horatio, Epodos ii.22, Epistolas ii.1.43; Juvenal vi.446.
- ↑ Scholia super Juvenal vi.446.
Bibliographia
[modificar | modificar fonte]- Smith, William (1867), Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, iii.825-826, Boston: Little, Brown & Company.
| ||||||||
