Silvano

De Wikipedia, le encyclopedia libere
Silvano
instantia de: deitate roman[*], nature deity[*]


Commons: Silvanus

Silvano esseva un deo roman cuje nomine latin significa ‘del silvas’; ille patronisava le campos e lor limites[1] non minus que le plantationes e super toto le silvas salvage.[2][3][4] Ille sembla esser un adaptation del deo etrusc Selvans sin relation con le grec Sileno o le silenos (similabile al satyros o faunos).

Hygino relata que Silvano habeva essite le prime a eriger petras pro signalar le limites del campos, e que cata proprietate esseva dotate de tres Silvanos: Silvanus domesticus (denominate in alicun inscriptiones como Silvanus Larum e Silvanus sanctus sacer Larum), Silvanus agrestis o salutaris, que esseva adorate per le pastores, e Silvanus orientalis, i.e. le deo qui vigilava super le puncto ubi le proprietate comenciava. Assi on parlava subinde de Silvanos in le plural, Silvani.[5]

Silvano es in plus describite como le divinitate que protege greges de bestial, promove lor fertilitate, e para le lupos.[6][7][8][9] Como altere deos de greges e forestes, ille gaudeva del musica, e le syringa le esseva sacrate.[2] On parla de ille a presso del Panes e Nymphas,[4][10] e le speculatores posterior le ha mesmo identificate con Pan, Fauno, Invo e Egipan.[11] Ille debe haber essite associate con le Marte italian, pois que Caton le appella Marte Silvano.[8] In le provincias non italic, Silvano esseva identificate con le deos Sucello, Sinquate e Tetto in Gallia e Germania, con Callirio, Cocidio e Vinotono in Grande Britannia, con Calaedico in Espania, con le Mogias in Pannonia e con Poinino in Mesia.[12]

Un ramo de cypresso (Cupressus sempervirens), con conos.

In le poesia latin como in diverse obras de arte, Silvano appare semper como un homine vetere sed galliarde, inamorate de Pomona.[13] Vergilio le describe portante un cypresso (δενδροφόρος),[14] concernente qual arbore iste legenda es relatate: Silvano, o secundo altere fontes Apollon,[15] esseva inamorate del juvene Cyparisso. Le deo ha occidite per accidente un cerva que pertineva a iste. Cyparisso more de dolo e es transformate in cypresso.[16]

Como sacrificios on offereva a Silvano uvas, spicas de grano, lacte, carne, vino, e porcos.[9][17] Vergilio dice que le Pelasgos del Mar Tyrrhen habeva dedicate a Silvano un silva e un festa in tempo multe distante.[6] Il es scribite que su patronato del agricultura se refereva solo al labor facite per homines, e que le damas esseva excludite de su culto.[18]

Referentias[modificar | modificar fonte]

  1. Horatio, Epodos ii.22.
  2. 2,0 2,1 Tibullo ii.5.30
  3. Plinio, Naturalis Historia xii.2; Ovidio, Metamorphoses i.193.
  4. 4,0 4,1 Lucano, Pharsalia iii.402
  5. Hygino Grammatico. De limitibus constituendi, prefacio.
  6. 6,0 6,1 Vergilio, Eneide viii.600-1.
  7. Nonno ii.324.
  8. 8,0 8,1 Caton, De re rustica 83.
  9. 9,0 9,1 Tibullo, i.5.27.
  10. Vergilio, Georgicos i.21.
  11. Plutarcho, Vitas parallel, "Caton le Juvene" 22.
  12. Peter F. Dorcey (1992). The Cult of Silvanus: A Study in Roman Folk Religion. ISBN 978-90-04-09601-1.
  13. Vergilio, Georgicos ii.494; Horatio, Epodos ii.21, Carminas iii.8; Ovidio, Metamorphoses xiv.639
  14. Vergilio, Georgicos i.20.
  15. Servio Honorato, Commentario super le Eneide de Vergilio iii.680; Ovidio, Metamorphoses x.160 e ss.
  16. Servio Honorato, Commentario super le Georgicos de Vergilio i.20; Vergilio, Eclogas x.26, Eneide iii.680.
  17. Horatio, Epodos ii.22, Epistolas ii.1.43; Juvenal vi.446.
  18. Scholia super Juvenal vi.446.

Bibliographia[modificar | modificar fonte]

  • Smith, William (1867), Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, iii.825-826, Boston: Little, Brown & Company.