Saltar al contento

Quand mourut Jonathan

Non revidite
De Wikipedia, le encyclopedia libere
Quand mourut Jonathan
instantia de: obra litterari[*]


Quand mourut Jonathan («Quando Jonathan moriva») es un roman del scriptor francese Tony Duvert, publicate in 1978. Le obra conta le relation pedophile inter Jonathan, un artista de 28 annos, e Serge, un puero de 8. Le intriga es basate super le relation que le autor habeva in le estate de 1973 con un puero de 6 annos.[1] On ha publicate editiones in anglese[2], germano e italiano.

Edward Brongersma, in su libro Loving Boys (Vol. 1, 1986, p. 96), defini Quand mourut Jonathan como «le portrait le plus belle e profunde de un relation amorose inter un homine adulto e un puero de octo annos».

Jonathan, un artista de 27 annos residente in Paris, se amica con un matre celibe e su filio de 6 annos, Serge. Quando Serge ha 8 annos, su matre demanda a Jonathan que ille le cura durante un septimana, que illes passa insimul presso Jonathan, in le sud de Francia.

Jonathan e Serge deveni amicos intime. Jonathan, inamorate del puero, resta consternate quando Serge retorna a Paris. Illes se incontra novemente quando Serge ha 10 annos, e lor relation continua. Durante que Jonathan e Serge son separate, le parte sexual del desiros de Jonathan comencia a dominar su comportamento. Finalmente ille cerca altere juvenes; ille es rejectate per alcunos e non trova un satisfaction real in le relationes sexual con le alteres.

Orphano de patre e deprimite presso su distante e humiliante matre, Serge decide fugir pro esser con Jonathan. Ille se pone in marcha pro trovar le, ma deveni superate per le desesperantia, e quando in le nocte se trova ante un transitate strata que ille debe cruciar, ille se suicida lanceante se sub un cochi que passa a tote velocitate.

Referentias

[modificar | modificar fonte]
  1. Sebhan, Gilles. Tony Duvert: L'enfant silencieux. Paris: Denoël, 2010, pp. 92-9.
  2. Rockwood, R. (1993). «Duvert's Portrait of the 'Boy Eternal'». NAMBLA Bulletin, Vol. XIV, nr. 1 (1993), pp. 42-49.

Ligamines externe

[modificar | modificar fonte]