Lingua chinese mandarin
| Lingua chinese mandarin | |
|---|---|
| instantia de: | lingua[*] |
| subclasse de: | linguas chinese[*] |
| |
| Personas: | 918 000 000 |
| Position: | 1 |
| Scriptura: | Chinese characters |
| Phylogenese: |
|
| Statuto official | |
| Codices de position | |
| ISO 639-3 | cmn |
| Glottolog | mand1415 |
| Linguasphere | 79-AAA-b |
| IETF ID | cmn |
| |
| Commons: | Mandarin Chinese language |
| categoria principal: | Category:Mandarin Chinese |
Le mandarin o chinese mandarin es le insimul de dialectos chinese mutualmente intelligibile que se parla in le nord, centro e sud-west de China. Le termino chinese es, in pinyin, běifānghuà (Traditional: 北方話 / simplificate: 北方话, "linguage del nord"). Illo es le principal forma parlate del chinese, con plus de 836 milliones de parlantes. Le mandarin es multo differente del dialectos del sud, como le cantonese o le wu, tanto que multe linguistas prefere considerar le mandarin e le dialectos del sud como linguas differente.
Per extension, le termino mandarin se utilisa tamben pro designar le lingua chinese normative, appellate "pǔtōnghuà" (普通話 / 普通话 "linguage normal") in le Republica Popular Chinese, guóyǔ (國語 / 国语, "lingua national") in Taiwan, e huáyǔ (華語 / 华语, "lingua chinese") in Singapur, Malaysia e Indonesia. Iste lingua standard moderne comencia a adaptar se a principios del seculo 20, e es basate fundamentalmente in le varietate pekinese del mandarin, le běijīnghuà (北京話 / 北京话, "linguage pekinese").
Le mandarin es un lingua chinese del familia sino-tibetano, chinese, illo usa le characteres han, pinyin e ha multe dialectos: Huabei Guanhua, Xibei Guanhua, Xinan Guanhua, Jinghuai Guanhua. Il ha 836.000.000 parlantes in China continental (estimation del 1990) e 1.300.000.000 in tote le mundo (estimation del 1995).
Le mandarin es le lingua chinese con le major diffusion in China. Illo utilisa special ideogrammas appellate Han. Le Pinyin es le systema unic e standardisate pro render con litteras romance le sono del parolas chinese.
Iste methodo de romanisation introducite in China officialmente in 1979 es hodie generalmente diffundite e inseniate desde le scholas elementari (super toto pro le nomines proprie, geographic e estranier).
In le chinese le unitate base del linguage es le syllaba, que ha quatro "intonationes" o registros, que rende tal lingua melodiose al aures. In le Pinyin le tonos pote esser indicate o per numeros de 1 a 4 o per signos:
- ¯ indica un tono breve alte e continue (syllaba non accentuate)
- (accento acute) indica un tono breve ascendente
- (accento grave-acute) indica un tono longe primo descendente e postea ascendente
- (accento grave) indica un tono breve, acute e descendente (syllaba accentuate)
Existe etiam un tono neutre sin symbolos (pro alcun suffixos e particulas). Multe syllabas ha quatro tonos, ma multes de illos ha solo un, duo o tres. Le intonation del syllaba pote radicalmente cambiar le significato.
Per exemplo:
ma1=mamma
ma2=cannabe
ma3=cavallo
ma4=reprochar
o
mao1=catto
mao2=10 centesimos
mao3=lancea
mao4=cappello
Le tonos comocunque es relative e non absolute e illos pote variar, secundo le sexo, etate, circumstantias, humor de qui parla, etc.
A vices le ideogrammas differente se considera in le mesme modo in pinyin. In tal caso, le varie formas es distinguite per un numeration progressive in le alto a dextra del parola.
Per exemplo:
dui4=per (prep)
dui4¹=equipa sportive
dui4²=juste
Vide etiam
[modificar | modificar fonte]
| ||||||