Biologia de Aristotele
Le biologia de Aristotele es le theoria biologic fundate in observation systematic e collection de datos, principalmente zoologic, como illo es presentate in su libros super le scientia. Multes de su observationes esseva facite durante su residita in le insula de Lesbos, specialmente in su descriptiones del biologia marin del laguna de Pyrrha, que hodie es le Golfo de Kalloni. Su theoria se basa in su concepto de forma, que deriva del theoria del Formas de Plato, ma que es distinctemente differente de illo.
Le theoria describe cinque processos biologic major: metabolismo, regulation del temperatura, processamento de information, embryogenese, e hereditate. Cata uno de istos esseva definite con un detalio tal que in alcun casos biologos moderne poteva crear modelos mathematic del mechanismos describite. Le methodo de Aristotele resembleva al stilo del scientia usate per biologos moderne quando illes explora un nove area: collection systematic de datos, scoperta de patronos, e inferentia de possible explicationes causal ab iste patronos. Ben que ille non faceva experimentos in le senso moderne, ille faceva observationes de animales vivente e dissectiones. Aristotele nominava circa 500 species de aves, mammiferos, e piscos; distingueva plure dozonas de insectos e altere invertebratos; describeva le anatomia interne de plus de cento animales; e disseccava circa 35 de illos.
Le scripta biologic de Aristotele, le prime in le historia del scientia, es dispergite trans plure libros, formante circa un quarto de su opera que ha supervissite. Le textos biologic principal include Historia de Animales, Generation de Animales, Movimento de Animales, Progression de Animales, Partes de Animales, e De Anima (Super le Anima), como anque le perdite disegnos de Le Anatomias, que accompaniava Historia de Animales.
A parte de su discipulo Theophrasto, qui scribeva un obra correspondente, Investigation de Plantas, nulle recerca de simile amplexo esseva facite in Grecia antique, ben que le medicina hellenistic in Egypto continuava le investigation de Aristotele super le mechanismos del corpore human. Le biologia de Aristotele esseva influente in le mundo islamic medieval. Le traductiones in latino de versiones arabic e lor commentarios reintroduceva le cognoscentia de Aristotele in Europa occidental, ma le sol obra biologic largemente inseniate in universitates medieval esseva De Anima.
Le association de su obra con le scholasticismo medieval, insimul a errores in su theorias, faceva que scientistas del prime era moderne, como Galileo e William Harvey, rejectava Aristotele. Criticas de su errores e reportos indirecte continuava durante seculos. Nonobstante, ille ha trovate melior acceptation inter zoologos, e in tempos moderne, alcun de su observationes, a longe deridite, super biologia marin ha essite confirmate como ver.
Contexto
[modificar | modificar fonte]Le antecedentes de Aristotele
[modificar | modificar fonte]Aristotele (384–322 a.C.) studiava al Academia de Platon in Athenas, ubi ille remaneva durante circa 20 annos. Como Platon, ille cercava le universal in su philosophia, ma al contrari de Platon, ille supportava su opiniones con observationes detalite e systematic, notabilemente del historia natural del insula de Lesbos, ubi ille passava circa duo annos, e del vita marin in le mares circumjacente, specialmente del laguna de Pyrrha in le centro del insula.
Iste studio faceva de Aristotele le prime scientista cuje obra scribite ha supervissite. Nulle obra de simile detalio super zoologia esseva attemptate usque al seculo XVI; ergo, Aristotele remaneva altamente influente durante circa duo millennios. Ille retornava a Athenas e fundava su proprie schola, le Lyceo, ubi ille inseniava durante le ultime dece-duo annos de su vita. Su scripta super zoologia forma circa un quarto de su obra que ha supervissite.
Le discipulo de Aristotele, Theophrasto, plus tarde scribeva un obra simile super botanica, Investigation del plantas.
Formas aristotelic
[modificar | modificar fonte]Le biologia de Aristotele es construite super le base de su theoria de forma, que es derivate del theoria de Formas de Platon, ma significantemente differente de illo. Le Formas de Platon esseva eterne e fixate, essente "planos mental in le mente de Deo".[1] Secundo Platon, cosas real in le mundo poteva, al melior, esser approximations de iste Formas perfecte. Aristotele audiva le vista de Platon e lo evolveva in un gruppo de tres conceptos biologic. Ille usava le mesme parola grec, εἶδος (eidos), pro significar primo le gruppo de characteristicas visibile que unicemente characterisa un typo de animal. Aristotele usava le parola γένος (génos) pro significar un typo.[a] Per exemplo, le typo de animal appellate ave ha plumas, un rostro corneate, alas, un ovo con testa dure, e sanguine calide.[1]
Aristotele notava ulteriormente que il ha multe formas de aves intra le typo de aves – gruos, aquilas, corvos, otidas, passeros, e assi via, justo como il ha multe formas de pisces intra le typo de pisces. Ille a vices appellava iste formas atoma eidē, formas indivisibile.[b] Human es un de iste formas indivisibile: Socrates e nos omnes es differente individualmente, ma nos omnes ha le forma human.[lower-alpha 1] Studios plus recente ha monstrate que Aristotele usava le termos γένος (génos) e εἶδος (eidos) in un maniera relative. Un taxon que es considerate un eidos in un contexto pote esser considerate un génos (que include varie eide) in un altere.[2]
Finalmente, Aristotele observava que le infante non prende simplemente qualcunque forma, ma lo recipe del semines de su parentes, que se combina. Iste semines contine dunque forma, o in termos moderne, information. Aristotele rende clar que ille a vices intende iste tertie senso per dar le analogia de un sculptura in ligno. Illo prende su forma del ligno (su causa material); le utensiles e technica de sculptura usate pro facer lo (su causa efficiente); e le designo providite pro illo (su eidos o information incorporate). Aristotele accentua ulteriormente le natura informational del forma per argumentar que un corpore es componite de elementos como terra e foco, justo como un parola es componite de litteras in un ordine specific.[lower-alpha 2][1]
Notas
[modificar | modificar fonte]- ↑ In terminos moderne, il ha essite argumentate que iste conceptos corresponde approximativemente a species, e alcun textos usa iste traduction. Tamen, Aristotele non formulava un definition que resemble celle de un species moderne, e alcun de su formas es altere taxa como genera o familias.
- ↑ In terminos moderne, isto implica un systema symbolic. Armand Marie Leroi nota que biologos pensara immediatemente, in iste contexto, al "litteras" de nucleotidos del DNA, que da forma a organismos.[1]
Referentias
[modificar | modificar fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Leroi 2014, pp. 88–90.
- ↑ (1986) Aristotle's classification of animals: biology and the conceptual unity of the Aristotelian corpus, Rev., Berkeley, Calif.: Univ. of California Pr, xiv + 235. ISBN 0520055020.
Fontes
[modificar | modificar fonte]- Guthrie, W. K. C. (1981). A History of Greek Philosophy 1. Cambridge University Press.
- Leroi, Armand Marie (2010). "Function and Constraint in Aristotle and Evolutionary Theory", in Föllinger, S.: Was ist 'Leben'? Aristoteles' Anschauungen zur Entstehung und Funktionsweise von Leben. Franz Steiner Verlag, 261–284.
- Leroi, Armand Marie (2014). The Lagoon: How Aristotle Invented Science. Bloomsbury. ISBN 978-1-4088-3622-4.
- Mason, Stephen F. (1962). A History of the Sciences. P. F. Collier. ISBN 0-02-093400-9.
- (1985) The Growth of Biological Thought: Diversity, Evolution, and Inheritance. Harvard University Press. ISBN 978-0-674-36446-2.
- (2010) "Zoology", The Classical Tradition. Harvard University Press, 1000–1001. ISBN 978-0-674-07227-5.
- Singer, Charles (1931). A Short History of Biology. Oxford University Press.
- Taylor, Henry Osborn (1922). "Chapter 3: Aristotle's Biology", Greek Biology and Medicine.
- Thompson, D'Arcy Wentworth (1910). "Historia animalium", The works of Aristotle translated into English. Clarendon Press.
- Thompson, D'Arcy Wentworth (1913). On Aristotle as a biologist. Clarendon Press.