Koine Greco

Koine Greco (Koine Greco: ἡ κοινὴ διάλεκτος, romanisate: hē koinè diálektos, lit. 'le dialecto commun'; Greco: [i cyˈni ðiˈalektos]), cognoscite como Greco Hellenistic, greco commun, le dialecto Alexandrin, greco biblic o greco del Novo Testamento, esseva le forma commun supra-regional de greco parlate e scripte durante le periodo Hellenistic, le Imperio romane e le prime Imperio Byzantine. Illo evolveva ex le diffusion de greco sequente le conquestas de Alexander le Grande in le quarte seculo a.C., e serviva como lingua franca de gran parte del region mediterranee e del Oriente Medie in le sequente seculos. Illo se basava principalmente sur le formas de discurso attic e ionico relacionate, con diverses amicetates portate per medio del levelling de dialectos con altere varietates.

Le Greco Koine includeva stilos que variava de formas litterari conservative a vernaculos parlate del tempore. Como le lingua dominante del Imperio Byzantine, illo se disveloppava plus avant in le Greco medieval, que deveniva poste le Greco moderne.

Le Koine litterari esseva le medio de multe scriptura litterari e scientific post-classic greco, como le obras de Plutarco e Polybio. Le Koine es etiam le lingua del Septuaginta (le translation in greco de le Biblia hebreo del seculo III a.C.), le Novo Testamento christian, e de multe scriptura theologal christian prime de Patres de Ecclesia. In iste contexto, le Greco Koine es cognoscite etiam como "Biblic", "del Novo Testamento", "ecclesiastic" o "patristic". Le Imperator roman Marcus Aurelius scribeva tamben su pensatas privates in Greco Koine in un obra que nunc cognosce se como Le Meditationes. Le Greco Koine continua a esser usate como lingua liturgic de servitios in le Ecclesia orthodoxe greco e in alcun Ecclesia catholic greco.