Hans Cornioley
| Hans Cornioley | |
|---|---|
| Sexo | mascule |
| Nascentia | 1896 |
| Decesso | 1977 |
| Citatania | Switza |
| Occupation | idista[*], primary school teacher[*] |
| Lingua | Ido, germano, italiano, Romancio |
| Identificatores | |
| ISNI | 0000000053113528 |
| VIAF | 39742659 |
Hans Cornioley (1896 usque 1977)
Cornioley esseva un maestro in le schola switze in Luino (Italia, 1917-1922) e Berna (1922-1948). Ille studiava musica, philologia e pedagogia in le universitate de Berna e inter 1948 e 1958 esseva secretario del officio de director de un schola urban in Berna. Pro su obras super critica de litteratura ille recipeva in 1962 le premio del citate Berna pro litteratura e le juvenil premio switze de libro. Cornioley presideva super plure societates de Berna e switze e esseva cognoscite como autor de diverse articulos, studios, expertizuri e criticas de litteratura, philologic, music, pedagogic e psychologic. Su voce esseva audibile apud Radio Berna (Beromünster). Ille esseva un adepto del minusculisation moderate del orthographia german e membro del officio de director (1962-1967) de "Bund für vereinfachte Rechtschreibung".
Ille traduceva tamben ab italian lingua, inseniava dialecto de Berna e linguas finnese, francese, german, italian, russe e rhetoroman. Super isto ille componeva mesmo un dictionario.
Pro considerationes pacifista e interesse linguistic Cornioley comenciava familiar con le lingua neutral universal in 1915. Pro repulsar le signos diacritic e le accusativo ex esperanto, ille cercava un contacto con le idistas, a que ille restava loyal durante su vita. Durante su sojorno in Italia (1917-1922) Cornioley assisteva le fundation de Societate Italian de Ido, e post retrovenir a Switza le inseniator de ido e "consule" de ido executava plure functiones: presidente del gruppo de ido de Berna, presidente (c. 1929-1934) e secretario-cassero (1946-1950) del SULI (Union Suisse del Lingua International], secretario del Academia de Ido e secretario linguistic de ULI. Desde 1937 usque c. 1957/1959 ille esseva presidente de ULI. In 1939 ille organisava le congresso de ido in St.Gallen. Gratias a su effortios e le cooperation per altere idista switze importante, Jacob Kreis, le periodico principal de ido Progreso poteva apparer durante Secunde Guerra Mundial. A iste revista Cornioley contribueva textos a leger (per exemplo 30 yari Ido 1907-1937("30 annos de ido 1907-1937") numeros 120 e 121/1938) redigeva "Linguistic supplemento" (1930-1950me annos) e publicava un encyclopedietta super le historia del linguas de projecto (Mikra Enciklopedieto Mondolinguala, in: Progreso 120/1938 -3/1948).
Teniente a bon relationes con institutiones diverse, in le 1946 ille convinceva le guida del Bibliotheca Switze National in Berna installar "archivo de linguas mundial" e comenciava componer archivo. Durante incontro de ido in le 1961 (le 5 de augusto) in Zurico ille faceva discurso sub le titulo "Super Suissa". Pro su maladia de oculo le designate Ido-vortaro ("Vocabulario de ido") de 7 linguas restava incomplete (1me tomo, Berna, Geneva 1965; 2nde tomo in le mesme loco 1966; 3tie tomo in le mesme loco 1967).
Le attitude de Cornioley super altere linguas projectate, super toto contra esperanto, esseva sever, mesmo rigide. Ille non hesitava publicamente monstrar su disdigno de Esperanto: per exemplo in "Berner Schulblatt" de 1928 ille continuava un polemica contra le accusativo de esperanto. Su abomination de esperanto attingeva assi alte grado que in 1959 ille mesmo demandava que on debe privar ido ab qualcunque influentia de esperanto."