Christianisation del Imperio Roman como diffusion de innovation
Le christianisation del Imperio Roman como diffusion de innovation examina le cambio religiose in le prime tres seculos del Imperio Roman per le lente de diffusion de innovationes, un theoria sociologic popularisate per Everett Rogers in 1962. Diffusion de innovation es un processo de communication que occurre trans tempore, inter le membros de un systema social, que explica como, proque, e quando nove ideas (e technologia) se diffunde. In iste theoria, le successo o falle del innovation depende del characteristicas del innovation ipse, del adoptantes, del canales de communication usate, del tempore, e del systema social in le qual toto occurre.
In le prime tres seculos del imperio, le societate romana se moveva ab su polytheismo urbane establite verso le adoption del innovation religiose del christianismo monotheistic. In loco de explicar isto per eventos politic e economic, iste approccio se concentra super le potentia del interactiones social human como motores del cambio societal. Isto combina un comprension del ideologia christian e del utilitate del religion con le analyse del rete social e lor ambiente. Dum il ha explicationes alternative del christianisation del Imperio Roman, con niveaus differente de supporto del erudition contemporanee, iste approccio demonstra que le cambio cultural e religiose del prime Imperio Roman pote esser comprendite como le resultato cumulative de multiple comportamentos individual.
Le christianismo esseva adoptate relativemente rapide. Cinque characteristicas del diffusion pote explicar le velocitate con le qual isto occurreva: prime, si un innovation es considerate haber un avantage relative super lo que illo remplace, illo essera adoptate plus rapide. Le avantage relative del christianismo super su varie competitores pote esser trovate in su altruismo, su acceptation de illes sin stato roman, e le typo specific de rete que illo formava. Secunde, su compatibilitate con le populo, societate, o cultura con le qual illo coexiste influera le taxa de adoption. Le christianismo non esseva altamente compatibile con le polytheismo roman, ma illo esseva compatibile con le judaismo trovate in le communitates de diaspora. Su complexitate tamben importa, pois que le simple generalmente es adoptate plus rapidemente, e le inclusivitate christian lo rendeva relativemente simple. Le proxime characteristica, probabilitate de essai, es super quanto ben le innovation permitte accesso a information super se ipse ante que alicuno deveni un membro plen, e le processo de conversion in le prime christianismo permitteva un periodo flexible de probabilitate de essai. Le ultime characteristica que influentia le velocitate de adoption es visibilitate, pois es plus probabile que alicuno se converte si ille crede haber vidite resultatos. Isto es representate per qui lo esseva que adoptava illo, e per le cambios social, como caritate e martyrio, que ille differente adoptantes succurreva a crear. Iste qualitates interage e es judicante como un toto. Per exemplo, un innovation poterea esser extrememente complexe, reducendo su probabilitate de esser adoptate e diffundite, ma illo poterea tamben esser multo altamente compatible, dante lo un plus grande avantage relative al instrumentos currente, assi que non obstante problemas specific, potentiales adoptantes adoptarea le innovation in omne caso.
Le sociologo E. A. Judge explica le christianisation per iste vista sociologic como habente occurite como un resultato del combination potente de nove ideas que le christianismo offereva, e le impacto social del ecclesia, que ille dice formava le puncto central pivotal pro le conversion religiose de Roma.
Theoria de rete e diffusion de innovation como un approccio[modificar | modificar fonte]
In le prime Imperio Roman, le christianismo comenciava con minus de 1000 personas. Illo cresceva rapidemente, malgrado le intense e continuante competition ab ambe le polytheismo traditional e cultos e credos alternative. Illo includeva approximativemente 200,000 personas al fin del secunde seculo, accelerante substantialmente su crescimento in le tertie seculo, attingente un majoritate simple per 350. Iste cambios religiose ha devenite un exemplo multo studiate de como le retes functiona in le mundo real.
Quando parve gruppos se connecte con alteres basate super information condividite, le archaeologo Anna Collar dice que retes se forma. Iste retes es depictate per punctos, appellate nodos, con cata nodo representante un gruppo parve individual, interconnectite per lineas appellate margines. Le margines representa le canales de communication inter illos.
Le emphasis es super le interactiones human como motores del cambio. Le gente tende a formar parve gruppos, lungo lineas social, con illes con qui illes comparte alicun cosa in commun. Le cambio societal pote alora esser vidite como un sorta de emergentia – le comportamento collectiv que resulta del individuos como partes de un systema faciente inseme lo que illes non facerea sol – pois que le christianismo esseva 'auto-organisate', distribute departe de alicun autoritate central, e esseva basate super causas comune.
Isto es un representation pictorial de clusters de punctos gruppate inseme sed separate de altere gruppos de punctos como un representation de como retes modular se forma. Quando gruppos de personas con modos de vita differente entra in contacto, interacte, e cambia ideas e practicas, le "diffusion cultural" occurre. Diffusion es le processo social que diffunde le nove ideas e practicas. Isto es le methodo primari per le qual societates cambia; (illo es distincte de colonisation que impone elementos de un cultura estranier in un societate).
Diffusion pote solmente occurrer intra un systema social, ergo le structura social establite de ille systema affice le diffusion del innovation. In loco de judicar un innovation super su qualitates, le diffusion de innovation vide le successo como un indication del connectivitate del structura del rete in le qual illo es situate: si ille societate es ‘vulnerabile’ o ‘stabile’ in re le particular innovation. Le successo del christianismo pote esser vidite como un indication del connectivitate del societate romana e su vulnerabilitate al innovation.
Innovation[modificar | modificar fonte]
Diffusion de innovation es un tipo special de communication que se concentra sur nove ideas. Le noveitate del idea es lo que da a illo su character special. Un innovation es un idea, practica o objecto que es percipite como nove per le persona qui considera su adoption. Non importa si illo es o non es objectivemente nove; solmente importa si illo es vidite como nove per le individuo que contempla le adoption. Un vera innovation religiose debe implicar un cambio significante – tal como le passagio de polytheismo a monotheismo – a grande scala. Le archaeologa Anna Collar argumenta que mesmo si "le argumento philosophic pro un deo esseva ben cognoscite inter le elite intellectual, ... monotheismo pote esser nominate un innovation religiose in le medio del polytheismo imperial."
Le adoption de innovation occurre in stadios. Istes stadios es representate per le differente tipos de personas qui le adoptava, e si illes le faceva tosto o tarde, indicante que personas ha differente grados de susceptibilitate a innovationes. In su prime tres seculos, le christianismo evidentiava innovatores, prime adoptantes, e le majoritate prime. (Duos categorias ulterior del quarte al septime seculos es nominate le majoritate tarde e retardatos.)
Le ration del processo de decision del individuo es, ergo, un facto in le successo del innovation. Le varia inter le responsas del personas crea un curva de distribution normal. Collar explica, "il ha un puncto sur le curva que representa le crucie del processo de diffusion: le ‘puncto de decision’." Iste 'decision' occurre inter 10 percento de adoption e 20 percento de adoption. Le sociologo american Everett Rogers dice, "Post iste puncto, il es frequentemente impossibile a stoppar le plus grande diffusion de un nove idea, anque si on volerea facer lo." Le christianismo achieveva iste puncto de decision (appellate massa critical) in le cento annos inter 150 e 250 quando illo migrava de minus que 50,000 adherentes a plus que un million. Scholaros generalmente concorda que il habeva un aumento significante in le numero absolute de christianos in le resto del tertie seculo. Isto provideva bastantes adoptantes pro que illo esset self-sustainabile e crear ulterior crescimento, establindo assi le christianismo como un innovation succedite in le imperio romane.
Approccios alternative[modificar | modificar fonte]
Edward Gibbon scribeva le prime vista historiographic de como le Imperio Roman esseva christianisate in su Opusculum "Historia del Declino e Cada del Imperio Roman" publicate in 1776. Gibbon attribueva isto a Constantino que ille videva como impellite per "ambition boundless" e un desiro de gloria personal pro impor le christianismo sur le resto del imperio – ab le cima verso le basso – in un movimento cinic, politic. Gibbon credeva que isto esseva como le religion de Constantino "attingeva, in minus que un seculo, le conquesta final del imperio Roman." Le professor classic Seth Schwartz assevera que le numero de christianos al fin del tertie seculo indica que le successo del christianismo precessiva Constantino. Le scientista social Edwin A. Judge scribeva un studio detallate monstrante que un systema de ecclesia plenamente organisate existeva ante Constantino e le Consilio de Nicea. De isto, Judge scribe que "le argumento que le christianismo debeva su triumpho a su adoption per Constantino non pote esser sustenite." Actualmente, il ha accordo inter eruditos que le christianisation non occurreva per imposition ‘‘de cima verso le basso’’ in le seculos precedente Constantino. In loco, illo occurreva per su acquisition per un persona de altere, per imitation, e per apprender lo que constituteva identification christian.
Contemporaneos como Plinio le Juvene implovava le modelo del propagation de maladia pro describer le diffusion del christianismo in Pontus in le parte nord de Asia Minor: "non solmente in civitates, sed etiam in villas et le campagna que le contagion de iste terribile superstition se ha extendite." Price scribe que le 'morbo contagiose' es un metaphora misleadente. Illo incarni un vision negative, e illo conduce al idea de un diffusion linear ubi le nove culto infectava cata loco que illo passava, e isto non esseva le caso in le Imperio Roman. Collar dice que le diffusion de innovation differe del diffusion de maladia proque le innovation requere un adoption active per le individuo interessate; isto differi considerabilemente de lor vulnerabilitate a maladia infectious.
Explicationes psychological del christianisation ha essite principalmente basate sur le credito que le paganismo declinava durante le periodo imperial crear un era de incertitude e anxietate. Historicos credeva que isto producerea individuos alienate anxiose qui cercava refugio in communitates religiose que offereva socialisation. Pro le erudit classic James B. Rives, "le notion que le cultos public traditional e le divinitates traditionale graeco-roman esseva in ulle sorta de declino durante le periodos hellenistic e imperial dependeva de un serie de assumptiones multo dubitabile, e pote esser confirmate solmente per un uso multo selective e anque arbitrarie de evidentia. Illo nunc non pote esser plus sustenite." Le religione traditional non declinava ma remaneva vivace in le sexte e septime seculos. Le psychologo Pascal Boyer dice que un approccio cognitive pote explicar le transmission de ideas religiose e describer le processos ubi individuos acquire e transmite certe ideas e practicas, ma le theoria cognitive pote non esser sufficiente pro explicar le dynamicas social de movementos religiose, o le disveloppamento historic de doctrinas religiose, que non es directemente in su sphera.
Un theoria neo-darwinian de selection cultural indica que comportamentos se diffunde proque le personas ha un forte tendentia a imitar lor vicinos quando illes crede que ille vicinos es plus succedite. Le anthropologos Robert Boyd e Peter J. Richerson scribe que le romanos credeva que le prime communitate christian offereva un qualitate de vita melior que le vita ordinarie disponibile a le major parte in le Imperio Roman. Le prender cura esseva particularmente importante durante le severe epidemias del periodo imperial quando alcun urbes se degenerava in anarchia. Le societate pagano habeva traditiones debile de adjuta reciproce, ubi le communitate christian habeva normas que creava "un stato de benessere miniature in un imperio que pro le major parte mancava de servicios social". In communitates christian, le cura del malade reduceva le mortalitate per, possibilmente, usque duo-tertios. Fontes christian e pagano exstante indica que multe conversiones esseva le resultato del "appello de tal adjuta". Secundo Garry Runciman, un phenotype distinctemente christian de reciproco forte e benevolentia unconditional evolvite, producente assi le crescimento del christianismo.
Falle de diffusion[modificar | modificar fonte]
Non omne innovationes succede. Le sociologo Gabriel Tarde es citate dicente: "dato cento differente innovationes concepite al mesme tempore ... dece se diffundera al extraniero durante que novanta essera obliviate." In le periodo imperial roman, il habeva multe cultos e religiones nove attrahente junte con variantes del christianismo como Gnosticismo, Manicheismo e Donatismo. Omnes iste innovationes religiose esseva succedite pro un tempore, tamen eventualmente decaderea. Le qualitates intrinsec de un systema de credentias pote explicar su attrattivitate ma illos es insufficiente pro explicar le falle de altere ideas que anque esseva multo attrahente.
Innovationes pote faller si credentias preexistente intra le systema social es sufficientemente fortes pro obstruer le adoption. Innovationes pote faller proque le message non es adaptate al necessitates del "cliente". Illos pote faller proque de como le agente de cambio es vide per potenciales convertitos, o de competition de altere innovationes, o del attributos percipite del innovation ipse. Anque simple inerzia pote prevenir le adoption. Quando un innovation deveni troppo claudite un systema, illo frequentemente fallera, o quando il ha un manco de communitate con su systema social un innovation anque frequentemente fallera. Le falle anque pote esser influentiate per rationes multo personal proque individuos adopta, o non adopta, un innovation, ma isto es un area minus studiate, proque illo es difficile a studiar dice Rogers, e proque illo es affectate per le contexto major.
Cinque characteristicas del diffusion[modificar | modificar fonte]
Avantagios relative[modificar | modificar fonte]
Quanto major es le vantagio percipite que le innovation ha super lo que illo substitue, tanto plus le tauxo de adoption augmentara. W. G. Runciman scribe: "Si il habeva un caracteristica unic del religion christian que distingueva illo de totes su competitores, judaísmo includite, illo esseva le voluntate, al minus in principio, del christianos non solmente de acceptar convertitos de ubi illes veniva [como sclavos e feminas] ma de demonstrar, o al minus esser preparate a demonstrar, verso le non-convertitos le mesme sorta de benevolentia active [donation de almosnas] que illes esseva expectate a demonstrar verso uno al altere." Recente recerca ha monstrate que esseva le altruismo inconditionate formal del christianismo primitive que explica multe de su grado de successo altrimenti surprendente. Secundo Boyd e Richerson, isto creava un sorta de stato de benessere intra un imperio que pro le major parte non habeva tal cosa, e isto dava al romanos le credentia que le communitate christian primitive offereva un melior qualitate de vita.
Almos[modificar | modificar fonte]
Le vita in le Imperio Roman differeva marcatemente secundo si on esseva ric, "humile" o vermente povre. Programmas que poterea apparer como visate a adjutar le povres, (le programma alimentari de Trajano o le distribution de grano (annona) a Roma) esseva distribuite basate sur 'merito' plus tosto que necessitate. Le ricos supportava lor proprie qui habeva cadite in difficil tempore, prime e primarimente, e le philanthropia esseva probabilemente un demonstration de riche personal plus tosto que de preoccupation pro le necessitose. Ante le christianismo, le elite ric de Roma donava principalemente a programmmas civic designate pro elevar lor stato social, ben que actos personal de bonitate verso le povres non esseva inaudite.
Le christianismo primitive demandava un alte standard de virtute personal e 'rectitude' pro entrar in le regno de Deo, e le donation de almosnas esseva considerate le virtute prime. In su Homilias super San Joanne, Johannes Chrysostom scribe que "Es impossibile, ben que nos face dece millia de altere bon actiones, entrar le portas del regno sin donar almosnas". Pro Chrysostom, isto esseva un affirmation de "redemption continuate" primo offerte per "le Jesus historic sur le cruce, e nunc in le presente per le povres. Approchar le povres con misericordia esseva reciper misericordia de Christo". Donar almosnas esseva considerate un acto de amor que esseva mesme considerate redemptive. Le erudito de religion Steven C. Muir addi que "Le charitate esseva, in effecto, un politica institutional del christianismo ab su initio. ... Durante que iste situation non esseva le unic ration pro le crescimento del gruppo, illo esseva un factor significative."