Regno de Jerusalem

Le Regno de Jerusalem, officialmente cognoscite como le Regno Latino de Jerusalem, tamben cognoscite como le Regno Franco de Jerusalem, esseva un stato cruciate que esseva establite in le Levante immediate post le Prime Cruzata. Illo durava pro quasi duo centos annos, a partir del accession de Godefrido de Bullon in 1099 usque le siege de Acre in 1291. Su historia se divide in duo periodos con un breve interruption in su existentia, que comenciava con su collasso post le siege de Jerusalem in 1187 e su restauration post le Tertie Cruzata in 1192.

Le Regno original de Jerusalem durava de 1099 a 1187 antequam esser quasi totalmente subjugate per le Sultanato Ayyubid sub Saladin. Post le Tertie Cruzata, illo esseva re-establite in Acre in 1192. Le stato re-establite es communemente cognoscite como le "Secunde Regno de Jerusalem" o alternatively como le "Regno de Acre" post su nove capital. Acre remaneva le capital pro tote su existentia, exclusive le duo decadas que sequeva le establimento del controllo partial dels cruciates sur Jerusalem durante le Sexte Cruzata, per le diplomacia de Federico II de Hohenstaufen vis-a-vis le Ayyubids.

Le majoritate dels cruciates qui establiva e colonisava le Regno de Jerusalem veniva del Regno de Francia, como anque le cavalleros e soldatos qui formava le grosso del fluxo constante de reinforcementes durante le duo centos annos de su existentia; su governatores e elite era tunc predominantemente frances. Cruciates frances portava anque lor lingua al Levante, stabilente assi le francese vetule como lingua franca del statos cruciate, in le qual le latino serviva como lingua official. Durante que le majoritate del population in le campagna se componeva de christianos e musulmanes del ethnicitates local del Levante, multes europeos (primarimente franceses e italianes) arrivava anque pro stabilir se in villagios per le region.