Petro II de Brasil
Petro II (2 de decembre de 1825 – 5 de decembre de 1891), etiam appellate le Magnanime (portugese: o Magnânimo),[1] esseva le secunde e ultime monarcha del Imperio de Brasil. Ille regnava per plus de 58 annos.
Petro II nasceva in Rio de Janeiro ut le septime filio del imperator Petro I e su uxor Maria Leopoldina de Austria; ille esseva, dunque, un membro del ramo brasilian del dynastia de Bragantia. Le abdication abrupte de su patre e le partita de iste a Europa lassava le parve puero de cinque annos ut imperator e, a causa de hoc, ille conduceva un infantia e adolescentia solitari, nam ille debeva passar multe tempore a studer pro preparar se pro ducer le nation. Su experientias con intrigas de corte e disputas politic dum iste periodo afficeva su character de adulto; pro isto ille deveniva un homine con un forte senso del deber e devotion verso su pais e populo, quamquam ille resentiva semper plus su rolo de monarcha.
Ille hereditava un imperio que esseva sur le puncto de disintegrar se, sed ille succedeva in verter Brasil in un poter emergente in le arena international. Su nation cresceva e distingueva se ab su vicinos hispanic in stabilitate politic, libertate de expression, respecto pro le derectos civil, vibrante crescimento economic e forma de governamento – un functional monarchia parlamentari representative. Brasil esseva etiam victoriose in le Bello platine, le Bello uruguayan, e le paraguayan, e prevaleva in plure altere disputas international assi como tensiones domestic. Petro II succedeva in abolir le sclavitude nonobstante le opposition de interesses politic e economic potentissime. Le imperator establiva un reputation ut un protector del erudition, cultura e scientias e ganiava le respecto e admiration de intellectuales sicut Charles Darwin, Victor Hugo e Friedrich Nietzsche, atque ille esseva un amico de Richard Wagner, Louis Pasteur e Henry Wadsworth Longfellow, inter alteres.
Le imperator esseva disthronate in un colpo de stato improvise que non habeva quasi ulle supporto foras del clique de leaders militar qui orchestrava lo, e qui desirava un forma de republica ducte per un dictator. Petro esseva lasse de facer le imperator, e ille faceva fatiga a vider un futuro pro le monarchia, quamquam ille esseva popularissime. Ille non voleva que on opponeva se a su expulsion e non appoiava ulle tentativa de restablir le monarchia. Ille passava su ultime annos de vita in exilio in Europa, ubi ille viveva sol con pauc pecunia.
Le regno de Petro II finiva interea ille esseva al culmine de su popularitate, e desde alora Brasil affundava in un longe periodo de mal governamento, dictaturas, crises economic e constitutional. Paradoxalmente, le viros qui habeva exiliate Petro incipeva in fin a prehender le ut un exemplo pro le republica que illes voleva fundar.
Referentias
[modificar | modificar fonte]- ↑ Barman, Roderick J. (1999). Citizen Emperor: Pedro II and the making of Brazil, 1825–1891. Stanford: Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-3510-0.