Le Sirenula

Illustration de Le Sirenula per Charles Robinson, 1899

Le Sirenula (danese: Den lille havfrue), vel Le Parve Sirena, esse un conto de fees scripte per le scriptor danese Hans Christian Andersen. Publicate in le principio in 1837 in un collection de historias pro infantes, le conto seque le vita de un juvene principessa sirena qui vole abandonar su mar e su existentia in le abyssos pro ganiar un anima human.

Conto celeberrime, illo ha essite adaptate plure vices in medias differentes, sicut le cinema, le theatro e le opera. In Copenhagen, in Dania, il mesmo habe un statua del Sirenula, facte ut homage al loco ubi le historia esseva scripte e publicate per le prime vice.

Intriga

Olim, multe tempore retro, il habeva un juvene sirena qui viveva in un regno aquatic insimul al patre – le rege del mar – su ava e cinque sorores major, omne un con un anno de differentia ab le ceteres. Intrigate per le vita extra le aqua e per le esseres human, le Sirenula habeva un statua de un puero human in su horto in le palatio que illa subinde remirava soniante un vita differente ab le proprie.

Quandocunque un sirena compliva dece-cinque annos, il esseva permisse a illa de natar usque al superficie pro un breve vision del mundo super le mar e aventurar se un pauco. Quando le sex principessas sirenas habeva le recte etate, un al vice iva a vider lo que existeva extra le aqua. Omne anno, quandocunque un del sorores rediva a domo, le Sirenula ascoltava con magne interesse le soror narrante su descriptiones, aventuras e experientias con le mundo del humanos. Tamen, il pareva que al sorores non placeva multo le mundo superior, e que illas prefereva remaner a viver in le mar.

Al fin, il adveniva le vice del Sirenula, e, advente al superficie, illa aspiceva alicun homines sur un nave celebrante le anniversario de un juvene principe. Procul, illa se inamorava del juveno formose. Abruptemente, il explodeva un tempesta que affundava le nave, sed le Sirenula succedeva in salvar le principe ante de ille necar. Illa le traheva a ripa, e le lassava sur le plagia prope un templo, quamquam ille habeva perdite le conscientia. Ibi, le Sirenula expectava usque a il advenir un del juvene sacerdotessas del templo assistite per su ancillas, qui discoperiva le principe. Tamen, le principe nunquam habeva vise le Sirenula, ni sapeva que il habeva essite exactemente illa a salvar le ab le accidente.

Postea, le Sirenula quereva su ava re le esseres human, volente saper an illes viveva per semper. Le vetula la explicava que le vita del humanos esseva multo plus curte quam le del sirenas – qui viveva circa trecentos annos – sed illes possedeva un anima eterne que iva al paradiso post illes perir; le sirenas, in vice, quandocunque lor hora adveniva, deveniva solmente spuma marin, e assi illes cessava de exister completemente.

Le Sirenula consulente le maga

Le Sirenula, cupente su principe e un anima eterne semper plus, iva a consuler un striga marin qui habitava in un domo site in un parte del mar aliquanto fede, quod illo esseva tecte per un foresta de polypos, luto, e plenissime de vortices de aqua. Le striga la adjuvava offerente la un potion que velle facer la crescer crurulos gratiose sicut les de un puella ver, sed in excambio illa voleva le voce del principessula, quoniam ista habeva un del plus suave que le striga habeva unquam audite. Postea, le maga diceva a illa que, simulac illa deveniva human, illa non velle plus poter redir a viver in le mar. Preterea, illa velle sentir se malade post prehender le potion, sufferente sicut essente secate per un gladio. Tamen, quando illa se sentiva melio, illa velle posseder crures e velle poter dansar in le modo del humanos. Totevia, le dolor pro perder su cauda nunquam velle evanescer completemente, e, usque a illa viver, illa velle patir. In addition, illa ganiarea un anima solo quando etiam le principe se inamorava de illa e decideva de maritar la, quod tunc un parte del anima de ille fluerea intra illa. Alioqui, si ille se maritava a un altere femina, al aurora le Sirenula morirea pro le egritude e se transformarea in spuma ante de dissolver se inter le undas marin.

Post acciper le accordo, le Sirenula natava usque al superficie prope le castello del principe, e glutiva su potion. Subito, illa esseva fulgurate per un magne dolor, e mesmo il pareva a illa de haber un grosse gladio reducente su stomacho in pecias, assi que illa suffereva un syncope. Illa esseva invente per le principe ipse, qui remaneva incantate nam su pulchritude e gratia, quamquam tosto ille realisava que le puella esseva mute. Supertoto, a ille placeva vider la dansar, e illa dansava subinde pro ille, non obstante que su pedes doleva multo a omne passo. Rapido, le Sirenula deveniva un amica intime del principe, e illa incipeva a accompaniar le in plures de su exitas. Le duo esseva assi in confidentia que ille la diceva toto: ille la contava omne su pensamento, emotion e secreto, quamquam ille non se habeva adhuc inamorate de illa.

Quando le parentes del principe le proponeva un maritage arrangiate con le filiola de un rege de un regno propinque, ille diceva al Sirenula que ille non poteva tolerar le idea, quod ille non cognosceva iste principessa e ni la amava. Ille etiam la disvelava que le unic femina qui velle unquam posseder su amor esseva exactemente le sacerdotessa del templo quem ille adhuc credeva que illa le habeva salvate in celle mal die assi infortunate. Tamen, il eveniva que le principessa quem ille debeva maritar esseva in realitate le sacerdotessa ipse del templo, e illa non esseva un sacerdotessa ver, quod illa habeva essite inviate al templo solo pro completar su education. Ille la declarava su amor e subito le maritage regal esseva annunciate.

Le nuptias esseva celebrate a bordo de un nave, sed le corde del Sirenula doleva vidente les juncto. Illa se contristava multissimo, e incipeva a pensar que su morte esseva proxime. Ante de il luminescer, totevia, su sorores natava usque al superficie e la offereva un daga que le striga las habeva date in excambio de lor capillos. Si le Sirenula velle occider le principe e lassar que alicun guttas de su sanguine velle pervenir sur le pedes de illa, illa se retransformarea in un sirena, su dolor cessarea e poterea redir a viver con su familia e passar le cetero de su vita in le mar. Tamen, illa non possedeva le corage de occider le e, post illa observar le dormiente in le lecto prope su sponsa, illa se disfaceva del daga e se jectava in le mar ante del sol levar se.

Su corpore se dissolveva in spuma, sed, in vice de cessar de exister, illa deveniva un spirito etheree e luminose: un sylphide, id esse un nympha del aere. Dum illa ascender in celo, le cetere nymphas la salutava dicente la que nunc illa habeva devente equal a illas, quod illa habeva desirate un anima immortal con su corde integre.

Gratias a su sacrificio, le Sirenula habeva le opportunitate de facer bon actiones per su vita integre, atque illa velle reciper un anima pro poter ir al paradiso simulac il adveniva su momento de expirar.

Referentias

float

Wikimedia Commons ha files multimedial de: Le Sirenula