A Margarita Debayle

Iste articulo debe esser in Wikisource

Translada lo. Postea, retira iste patrono.

Traduction de un poema de Rubén Dario (1867-1916). Dario ha essite laudate como "Le Prince de le Litteratura Espaniol." Su poemas es tanto incantante que illos es multo legite etiam per gente que no es particularmente interessate de poesia.

Margarita, es belle le mar,
e le vento,
porta essentia subtil de orange florente,
io senti in mi anima un aloda cantar,
tu accento,
Margarita, io vole contar te un conto.

Il esseva un rege que habeva,
un palatio de diamantes,
un boteca facite del die,
e un grege de elephantes.

Un kiosque de malacito,
e un mantello de auro e seta,
e un dulce princessa,
tam belle, Margarita,
tam belle como tu.

Un vespere le princessa,
vidente un stella parer,
la princessa esseva transformate,
e volava pro illo attrappar.

Ella voleva lo posseder,
pro exponer in un broche,
con un poema, un perla,
un pluma, e un flor.

Adorabile princessas,
resimila tanto a te,
seca lilios, seca rosas,
seca astros, esse assi.

Pois viagiar le belle puera,
sub le celo, super le mar,
a secar le lucente stella,
que la faceva suspirar.

E continuemente ascendente,
juxta luna e ulterior,
ma le mal es que ella iva,
sin permisso de papá.

Quando esseva revenita,
del jardines del Senior,
esseva tote cingite,
per un dulce brillantia.

E le rege dice "ubi tu esseva?
io te cercava e no te trovava,
e que tu ha in le sino,
que incendiate pareva?".

Le princessa non mentiva,
e assi diceva le veritate,
ha ite a cercar mi stella,
in le blau extension.

E le rege vocifera "ha non io te dicite,
que le blau non debe tu toccar?
que follia! que capricio!
le Senior incholerisava."

E illa dice: "io non lo intendeva,
io iva, non sapente proque,
super le undas e in le vento,
arrivava al stella e le secava.

E le patre diceva in cholera,
un punition tu debe haber,
tu debe ir al celo e le que tu furava,
tu ora va restituer.

Le princessa attrista,
propter dulce for de luce,
quando subito appare,
surridente bon Jesus.

E dice: in mie praterias,
iste rosa le offereva,
es le flores de las pueras,
que quando dormi, sonia con mi.

Porta le rege brillante vestimentos,
e postea manda paradar,
quatro-cento elephantes,
in le bordo de le mar.

Le princessa es felice,
proque possede le broche,
ubi porta con le stella,
poema, perla, pluma, e flor.

Margarita, es belle le mar,
e le vento,
porta essentia subtil de orange florente,
tu halito,
proque distante de me tu essera,
conserva puera un amabile pensamento,
al que un die voleva contar te un conto.